________________
७१२
ज्ञाताधर्मकथाङ्गसूत्रे पोतकः शिशुः 'एत्थ' अत्र-अस्मिन् स्थाने 'जाए' जातः पादुरभूत् । ततस्तदनन्तरं खलु स जिनदत्त पुत्रस्त मयूरपोतकं पश्यति दृष्ट्वा च इष्ट तुष्टोऽतिशयेन ह्रष्टस्तदा 'मऊरपोसए मयूरपोषकान-पालकान् शब्दयति, शब्दयित्वैवंक्ष्यमाणपकारेणावादीत, 'तुम्भेणं' यूयं देवाणुपिया। इमं मयूरपोतकं बहुभिः 'मऊरपोसणपाउग्गेहि' मयूरपोषणमायोज्यैः-मयूरस्य पोषणाय प्रायोग्यैः समथैः 'दव्वेहिं' द्रव्यैः-द्रव्य विशेषणैः 'अणुपुटवेणं' आनुपूर्व्या -अनुक्रमेण 'सारक्खमाणा' संरक्षन्त्यः पोषणादिना 'संगोवेमाणा' संगोपायन्तः, मार्जारदिकृतोपद्रवतः 'संबडुहे' संवर्द्धयत, वृद्धि प्रापयत 'नटुल्लग' नृत्यं च मयूरी अंडक अनुद्वर्त्यमान होता हुआ--अपने स्थान से थोडासा भी चाल्यमान नहीं होता हुआ और टी, टी, इस प्रकार के शब्द से भी शब्दायमान नहीं किया गया होता हुआ समय आ जाने पर अपने आप ही उद्भिन्न हो गया- परिपक्व होकर फूट गया। (मऊरी पोयए एत्थजाए) फूटते ही उस में से एक मयरी पोतक निकला-(तएणं से जिणदत्तपुत्त तं मऊरीपोययं पासित्ता हटतुढे मयूरपोयए सदावेइ) जिनदत्तने मयूपोत को देखा तो देखकर वह बहुत अधिक हर्षित एवं तुष्ट हुआ-बाद में उसने मयूरपोतको को बुलाया (सदावित्ता एवं बयासी)
बुलाकर उनसे सा कहा-(तुम्भेणं देवाणुप्पिया! इमं मउरीपोययं बहूहिं ऊर पोसणपाउग्गेहिं दवेहिं अणुपुव्वेणं सारक्खमाणा संगोवेमाणा संबड्रह)हे देवानुपियो! तुमलोग इस मयूर शिशुको अनेक मयूर पोषक पायोग्य द्रव्यों से क्रमशः रक्षाकरते हुए
उन्भिन्ने) मा प्रमाणे ते सनु छड वारा२ नाय ५२ परिवर्तित या ११२ પિતાની જગ્યાથી સહેજ પણ ખસેડયા વગર અને “ટિ ટિ’ આ જાતના શબ્દ કરાવ્યા વગર જ ગ્ય સમયે પિતાની જાતે જ ઉદુભિન્ન થઈ ગયું એટલે કે પાકીને ફૂટી आयु. मऊरी पोयए एत्थ जाए) भने तेभाती मे सन १२यु नीज्यु. (तएणं से जिनदत्तपुत्ते तं मयूरपोययं पासह पासित्ता हतुढे मयरपोयए सदाइ) नित्त देखना अय्याने छन भूम० एपित पाभ्यो भने तुष्ट थयो त्या२ पछी तेणे मारने पालनास माणसाने व्य! ( सदावित्ता एवंवयासी) मायावीने ४ ---(तुब्भेणं देवाणुप्पिया ! इमं मऊरीपोययं बहहिं मऊरी पोसणपाउग्गेहि दव्वेहि अणुपुव्वेण सारक्खमाणा संगोवेमाणा संवड्डेह) હે દેવાનું પ્રિયે ! તમે આ હેલના બચ્ચાની અનેક મોરના પિષણ માટે ય એવા દ્રવ્યોથી રક્ષા કરે તેમજ બિલાડા વગેરેના ઉપદ્રવથી પણ બચાવતા રહી તેનુ પિષણ કરો અને
શ્રી જ્ઞાતાધર્મ કથાંગ સૂત્રઃ ૦૧