________________
૬૪
શ્રી. વડગામ તીથ
માં મંદિર ખાલતાં હમેશાં ભંડાર ઉપરથી સવા શેર ચેાખા. સવા રૂપિયા અને સવા હાથ લૂગડું. પૂજારીને મળતું. આઠ વર્ષ બાદ સુકાળ થતાં પૂજારીના ઘરમાં માણસે આવ્યાં.
સ્ત્રીઓના આગ્રહથી પૂજારીએ ઉપરની હકીકતથી બધાને વાકેફ કર્યાં. તેથી ખીજા જ દિવસથી ઉપર પ્રમાણે મળતુ હતુ તે અંધ થઈ ગયું. ત્યારથી એ મૂર્તિ અહીં જ પૂજાતી રહી છે.
અહી સં૰૧૯૫૦-૬૦ લગભગ સુધીમાં શ્રાવકામાં ૨૦-૨૫ ઘર આબાદ અને સુખી હાલતમાં હતાં. તે પછી ઘર ઓછાં થતાં થતાં અત્યારે ફક્ત ચાર જ ઘર રહ્યાં છે. દેરાસર માટુ અને સારું છે. હાલમાં જ રંગ-રોગાનનુ કામ થયું છે. દેરાસરની પાસે જ ધર્મશાળા છે પણ તે સાર સંભાળ વિના ઊજડ જેવી બની ગઈ છે. ઉપાશ્રયને પણ સાફસૂયૅ રાખવાની જરૂર છે.મૂ॰ ના૦ જી પર લેખ નથી. (ગરદનથી ખંડિત લાગે છે. )
સ૦ ૧૯૫૫માં અમદાવાદવાળા શેઠ મનસુખભાઈ ભગુભાઈ એ અહીં આરસનુ કામ કરાવ્યું ત્યારે જૂનું પખાસણ કાઢીને નવું કરાવ્યું છે અને મૂ॰ ના॰ જી ને કાયમ રાખ્યા છે. તે વખતે મૂ॰ ના૦ ની ષ્ટિ નીચી થઈ ગઈ હાય એમ કહેવાય છે.
જૂનું પખાસણ શંકરના લિ’ગ પાસે પડેલુ` છે. પૂજારીએ પાછળથી ખીજા લિંગા વગેરે અહીં મૂકયાં છે.
