________________
શ્રી વામજ તીશ
જિનાલય સાથે શ્રાવકની વસ્તી પણ ભરપુર હતી. સાધુ મહારાજેનું આવાગમન થયા કરતું હતું, અને સાધુઓ માસક૯૫ પણ અહીં કરતા હતા.
અહીં સં૧૫૬૨ સુધી જિનાલય હેવાને ઉલ્લેખ મળે છે. વામજ સેરિસાથી લગભગ ૪ માઈલ દૂર છે. સેરિસા જિનાલયની સાથે આને પણ નાશ થયે લાગે છે. આ જિનાલયને હમણાં પુનરુદ્ધાર થયું છે અને તેની પ્રતિષ્ઠા વિ. સં. ર૦૦રના વશાખ સુદિ તેરશના દિવસે શ્રીમાન વિજયધર્મસૂરીશ્વરજીના લઘુ ગુરુભ્રાતા વિજયનેમસૂરિના શિષ્યરત્ન શાન્તસ્વભાવી પ્રશમરસનિમગ્ન વિજયેદયસૂરિ મ. ના હાથથી થઈ છે.
અહીં સફેદ આરસની એક ખંડિત મૂર્તિ છે, જેના ઉપર વિ. સં. ૧૫ર૩ને લેખ છે. બીજા પણ કેટલાક અવશેષ પડ્યા છે જેના ઉપરથી એ અનુમાન થઈ શકે કે અહીં પહેલાં જૈન મંદિર હતું. પુરાવા તરીકે કેટલીક મૂર્તિઓ પણ નીકળે છે. 1 વિ. સં. ૧૫૬૨માં શ્રી. લાવણ્યસમય મહારાજે અહીં રહીને “આલેયણાવિનતિ' નામની ગુજરાતી કૃતિ રચી. હતી. તેમાં તેમણે લખ્યું છે કે – સંવત પંદરસે બાસઠે અલવેસર રે, આદીસર સાખિ તે; વામજમાંહે વિન, સીમંધર રે દેવદર્શન દાખિ તે.
આ ઉપરથી જણાય છે કે, અહીંના શ્રી આદીશ્વરના મંદિરમાં શ્રી. સીમંધરસ્વામીની મૂર્તિ હતી.
