________________
શ્રી પાનસર તીર્થ ત્યાં સં. ૧૯૬૬ના શ્રાવણ શુદિ ૮ ને શનિવારના દિવસે નાયક શંકર દલસુખની સ્ત્રી રેવા રાવળ જલા તેજાના ઘર આગળથી જતી હશે તે વખતે તેના માટીના ઘરના બારણના આગલા ભડામાં આરસના પથ્થરને દેખાવ જોઈ જલાની સ્ત્રી સંતેક પાસે ખરલ કરવાને તે પથ્થરની માગણી કરી. સંકે કહ્યું કે, કાલે આવજે. પછી શ્રાવણ સુદ ૯ ને રવિવારે સવારના સાત વાગે રેવા સંતકને ઘેર આવી. સંતેકે દાતરડાથી ખેતરવા માંડયું તે પ્રતિમાજી જે આકાર જણાયે. ત્યારે તે બે જણે વિચાર્યું કે આ તે કે દેવની મૂર્તિ લાગે છે. પછી ધીમે ધીમે ખતરતાં તેમને કેસર વિલેપન સહિત ભગવાનની મૂર્તિ જણાઈ. પછી તે જલાને બેલાવી પ્રતિમાજી બહાર કાઢ્યાં.
જલાએ ચૌટામાં આવી ઘેર ઘેર વધામણ આપી કે મારે ઘેર ભગવાન પ્રગટ થયા છે. જેથી ગામના આગેવાને તથા જેને વગેરે રાવળિયાને ઘેર ગયા. બધા ભાઈઓ જોઈને કહેવા લાગ્યા કે, આ તે જેની પ્રતિમાજી છે, માટે આપણે જૈન દેરાસરમાં લઈ જઈએ. ઉપાડવા જતાં પ્રતિમાજી ઊપડ્યાં નહીં. વિશ-પચીશ જણે ઉપાડ્યાં પણ ભગવંત ઊપડ્યા નહીં. તપાસ કરતાં માલુમ પડ્યું કે જે જગ્યાએથી પ્રતિમા દેખાયાં તે જગ્યા તે ઘણી સાંકડી છે ને પ્રતિમાજી મોટાં છે. જમીન બરાબર પલાંઠી છે ને બીજો ભાગ ઉપરના ભડાના ચણતરમાં છે. વળી, મકાન સં. ૧લ્પ૫ની સાલમાં નવીન કરેલું છે. તે મકાન બંધાવનાર ઠાકરડો પણ હયાત છે. પ્રભુની ઈચ્છા રાવળિયાને કાંઈ અપાવવાની જણાય છે, એમ
