________________
૩૮
વામાં આવ્યા કરે. ઘીને ય છે તે
શ્રી. ભયનું તીર્થ ચાલી પરંતુ વાતને કઈ રીતે નિવેડે ન આવે.
તે વખતે ભેચણીના લેકેને એક વાત સૂઝી આવી કે મૂતિઓને વગર બળદના ગાડામાં બેસાડવી અને પછી જે તરફ ગાડું જાય ત્યાં તેમને પધરાવવી.
આ વાત કુકાવાવવાળાઓએ મંજૂર રાખી.ગાડું મંગાવ વામાં આવ્યું. બળ છોડી નાખ્યા. ભગવાનને ગાડામાં પધરાવવામાં આવ્યા. કુકાવાવવાળાઓએ કપટથી ગાડાને ઊંટડે પિતાના ગામ ભણી રાખે. ઘીને દીવે ગાડામાં મૂકવામાં આવ્યું અને હવે ગાડું કઈ તરફ જાય છે તે સૌ આઘે ઊભા રહીને એક નજરે જોવા લાગ્યા.
થેડીવારમાં જ કેઈ ગેબી પ્રેરણાથી ગાડું ફરતું સૌના જેવામાં આવ્યું. ઊંટડે ભયણી તરફ થઈ ગયે ને ડાંડિયું કુકાવાવ તરફ. વગર બળદ ગાડું પચ્ચીસ-ત્રીસ ડગલાં
યણી તરફ ચાલ્યું. વધારે ચાલતાં કદાચ ભગવાન પડી જશે એવી દહેશત લાગવાથી લેકએ ગાડાને ઝાલી લીધું. બળદે જોયા અને ભગવાનને ભોયણીમાં જવાની મરજી છે એમ સમજી કુકાવાવવાળાઓ પણ તે કુદરતી પ્રવાહમાં ભળી ગયા. પરમાત્માને મેટી ધામધૂમથી ભોયણું લઈ જવામાં આવ્યા અને પટેલ અમથા રામજીની એક ઓરડીમાં પધરાવવામાં આવ્યા.
તે વખતે ભેયીના નિવાસીઓ અત્યન્ત ગરીબ અવસ્થામાં હતા. છતાં સૌએ મળીને નાની સરખી ટીપ ભેગી કરી. કેસર-ચંદન વગેરે પૂજાને સામાન મંગાવીને
