________________
શ્રી. સેરિસા તીર્થ
तीए आइई । जहा-सोपारए अन्धो सुत्तहारो चिट्ठइ । सो जइ इत्थ आगज्छइ अट्ठमभत्तं च करेइ, सूरिए अत्थमिए फलहिअं घडेउमाढवइ, आणुदिए पडिपुण्णं संपाडेइ, तओ निप्पज्जइ तओ सावएहिं तदाहवणत्थं सोपारए पुरिसा पविआ । सो आगओ। तहेव घडिउमाढत्ता। धरिणिन्दधारिआ निप्पन्ना, पडिमा । घडिन्तस्स सुत्तहारस्स पडिमाए हियए मसो पाउब्भूओ। तमुविक्खिऊण उत्तरकाओ घडिओ । पुणो समारितेण मसो दिट्ठो। टङ्किआ वाहिआ। रुहिर निस्सरिउमारद्धं । तओ सूरिहिं भणिअं-किमेयं तुमए कयं ? एयमि मसे अच्छन्ते एसा पडिमा अईवअब्भुअहेऊ सप्पभावा हुन्ता । तओ अंगुट्टेणं चंपिउं थंभिअं रुहिरं । एवं तीसे पडिमाए निप्पन्नाए चउवीसं अन्नाणि बिंबाणि खाणीहितो आणित्ता ठाविआणि । तओ दिव्वसत्तीए अवज्झापुराओ तिन्नि महाबिंबाणि रत्तिए गयणमग्गेण आणीयाणि । चउत्थे वि आणिज्जमाणे विहाया रयणी। तओ धारासेणयग्गामे खित्तमझे बिबं ठिअं । रण्णा सिरिकुमारपालेण चालुक्कचक्कवइणा चउत्थं बिंबं कारित्ता ठविरं । एवं सेरीसे महप्पभावो पासनाहो अज्जवि संघेण पुइज्जइ । मिच्छा वि उवद्दवं काउं न पारेति । ऊसुअघडिअत्रेण न तहा सलावण्णा अवयवा दीसति । तम्मि अ गामे तं बिंबं अजवि चेहहरे पुइज्जइ इति ।
-विविधतीर्थकल्प-अयोध्यानगरी कल्प, पृ० २४
