________________
શ્રીસેરીસા તીર્થનું સ્તવન સાંકડી શેરી તવ વહેતી નયર નવ જયણ બારહુ, એ વાસનું ૧૫મંડાણ મેટું વર્ણમાં તે સી કહું; ઈમ કાલ ભાર્વે નગર ઘડિયાં પડવી બેટી ઈસી પડી, એવડે અંતર એહ પટંતર જુઓ સેરિસાં કડી ૧૩
પિતી (પંખી) પ્રતિમા ઓર સેહામણી,
લેડરું મૂરતિ અતિ રળિયામણું; રલિયામણિ પ્રભુ પાસ પ્રતિમા દેખતાં મન ઉલ્હસે, એ સ(ભ)મતી ભમતાં જોઈતાં મુઝ હરખ ભરિ હિયડું હસે; તું વિશ્વનાયક મુગતિદાયક ધ્યાન તુઝ લીરહું, હું મૂઢ મૂરખ માનવી ગુણ પાર તેરા કિમ લહું? ૧૪
પિસ કલ્યાણ દસમી દિહાડે ૧૭એ
મહિમા મહિયલિ પાસ દિખાડે એક દિખાડે એ પ્રભુ પાસ પ્રતિમા સંધ આવે ઉલટયા, ધ્વજ પૂજ મંગલ આરતી તેણે પાપ પૂર સ ઘટયા;
૧૪. કવિ કહે છે–લેડતી. ખૂલતી મૂર્તિને મંત્રબળથી ગુરુ મહારાજે સ્થિર કરી. તે વખતે અનેક માણસે પૂજા કરવા માટે કરેલા સ્નાનનું પાણુ ખાળને નાનકડું સમજીને તેને ભૂલી જઈ(પાણી ઘણું હોવાથી) આખી શેરીરમાં ફેલાઈ ગયું. તે નગરી (કવિના કહેવા પ્રમાણે) બારાજન લાંબી નવ જન પહોળી હતી અને શ્રી. પાર્થ નાથ પ્રભુના મંદિરવાળી શેરી સાંકડી હતી. ઘણું માણસેના મુખથી શેરી સાંકડી એવા શબ્દો નીકળવાથી એ સ્થાનનું નામ “શેરીસા” પ્રસિદ્ધ થઈ ગયું, જે આજ સુધી ચાલુ છે. ૧૫. શ્રી. પાર્શ્વનાથ પ્રભુના મંદિરવાળે વાસ–મહોલ્લા-શેરી બહુ મોટી છે, તેનું વર્ણન કવિ કહે છે કે, હું શી રીતે કરી શકું ? ૧૬. તન્મયતત્પર. ૧૭. પોષ વદિ ૧૦ –જન્મ કલ્યાણકને દિવસે અધિષ્ઠાયક દેવે લેકેને આ મૂર્તિને મંહિમાચમત્કાર દેખાડે છે.
