________________
૨૩
અને એ જ કારણથી અહીં દૂરદૂરના દેશથી પણ લેકે યાત્રા કરવા માટે આવતા હતા. ખંભાત, મણુંદ અને પાટણના શ્રાવકે અહીં યાત્રા કરવા આવ્યાના ઉલ્લેખ ઉપર જણાવેલા સં. ૧૫૫૦ ની આસપાસના શિલાલેખમાં કતરેલા છે. એટલે લગભગ સાડાચારસે વર્ષો પહેલાં જેમ આ સ્થાન તીર્થ ગણાતું હતું, તેમ અત્યારે પણ આ સ્થાન તીર્થસ્વરૂપ મનાય છે. ખાસ યાત્રા કરવા લાયક છે. એકાંત શાંતિનું સ્થાન હોવા સાથે કુદરતી દથી રમણીય લાગે છે. નામ “હમીરપુર ” અને અહીંના જિનમંદિરના મૂળનાયક શ્રી પાર્શ્વનાથ ભગવાન હવાનું લખ્યું છે. (જુઓ પ્રા. તીર્થમાલા સંગ્રહ, ભા.૧, પૃ.૧૯૯, ય. વિ. ગ્રંથમાલા)
તથા શ્રી ખુશાલવિજયજીના શિષ્ય શ્રી ઉત્તમવિજયજીએ સં. ૧૮૮૧ના ફાગણ વદિ ૨ ને દિવસે રચેલ ૨૧ કડીને “શ્રી પાર્શ્વનાથજીનાં ૧૦૮ નામનો છંદ કે જે “જૈન ધર્મપ્રકાશ પુ. ૫૬, અંક ૧૦, પૃ. ૩૩૦ માં છપાયેલ છે, અને એ જ છંદ “શ્રી સ્તુતિચતુર્વિશિકા” માં પણ “પુરુષાદાનીય શ્રી પાર્શ્વજિનનામમાલા ” એ નામથી પ્રકટ થયેલ છે, તેમાં પણું આ ગામનું નામ “હમીરપુર” અને અહીં મૂળ નાયક શ્રી પાર્શ્વનાથ પ્રભુજી હોવાનું લખ્યું છે. હમીરપુર પાસ પ્રણમું વળી નવલખા, ભીડભંજન પ્રભુ ભડ ભાંગે દુઃખભંજન અને ડોકરીયા નમું પાસ જીરાવલા જગત જાગે
