________________
અર્થ – પોતાની જાતને (આત્માને) બહુશ્રુત તરીકે કે તપસ્વી
તરીકે જાહેર કરવી ન જોઇએ. ४५०. व्याख्यानं कुर्वन् प्रजास्वात्मश्लाघारुपां किर्ति नेच्छेत् ।
અર્થ - વ્યાખ્યાન કરતાં શ્રોતાઓ તરફથી પોતાની પ્રશંસા રૂપ કિર્તિની ઇચ્છા ન કરવી. (કેવળ નિર્જરાબુદ્ધિ અને ઉપકારની
ભાવકરુણાથી પ્રેરાઇને સાધુઓએ વ્યાખ્યાન આપવું જોઇએ.) ४५१. उन्मार्गदेशको, मार्गनाशको, गूढहृदयो, मायावी,
शठस्वभावः, सशल्यश्च जीवस्तिर्यगायुबंध्नाति । અર્થ – ઉન્માર્ગનો ઉપદેશ આપનારો, સન્માર્ગનો નાશ કરનારો, ગૂઢ હૃદયવાળો, માયાવી, શઠસ્વભાવી, શલ્યવાળો
જીવ તિર્યંચનું આયુષ્ય બાંધે છે. ४५२. श्रवणात् श्रुतज्ञानमवाप्यते ।
અર્થ – સદ્ગુરુ મુખે શ્રવણ કરવાથી શ્રુતજ્ઞાન પ્રાપ્ત થાય છે. (પોતાની મેળે પુસ્તકો કે શાસ્ત્રો વાંચી જવાથી કે ભણી જવાથી
વાસ્તવિક શ્રુતજ્ઞાન પ્રાપ્ત ન થાય. ४५३. विशिष्टज्ञानी हि पापं प्रत्याख्याति, कृतप्रत्याख्यानस्य
हि संयमो भवति । અર્થ – વિશિષ્ટજ્ઞાની જ પાપનાં પચ્ચખાણ કરે છે, કારણ કે
પ્રત્યાખ્યાન કરેલાને જ સંયમ થાય છે. ४५४. एकस्मिनह्नि यत्र स्थाने उदितः सूर्यंस्तत्रस्थाने
पुनाभ्यामहोरात्राभ्यामुदेति । અર્થ – જે દિવસે જે સ્થાનમાં સૂર્ય ઉગ્યો તે સ્થાને કરીથી બે
