________________
४४१. सव्वजिणाणं जम्हा बकुसकुसीलेहि वट्टए तित्थम् ।
અર્થ – સર્વે જિનેશ્વર દેવોનું તીર્થ (શાસન) બકુશ અને કુશીલ
સાધુઓથી વર્તે છે (ટકે છે). ४४२. पाएण मिठ्ठमन्नं जणेइ जीवाण गाढरसगिद्धिं । तत्तो भवपरिखुढी, ता परमत्येण कडुयमिणं ।
(વર્નરત્નગર) અર્થ – પ્રાયે કરીને મીઠું ભોજન જીવોને (મનુષ્યોને) ગાઢ રસાસક્તિ ઉત્પન્ન કરે છે અને તેથી ભવવૃદ્ધિ થાય છે. અને તે
ભવવૃદ્ધિ પરમાર્થથી કટુ ફળોને આપે. ४४३. सुखशय्यासनं वस्त्र तांबूलं स्नान मंडनं
दतकाष्टं सुगंधं च ब्रह्मचर्यस्य दुषणानि । અર્થ- સુંવાળી શય્યા (પથારી-સંથારો) સુંવાળુ આસન, સુંવાળાં વસ્ત્રો, તાંબુલ, સ્નાન, શણગાર, દાતણ (દાંત ચકચકાટ રાખવા) અને સુગંધ, આ વસ્તુઓ બ્રહ્મચર્યને દૂષિત કરનારી છે. શુદ્ધ બ્રહ્મચર્ય પાળવાની ઈચ્છાવાળાએ ઉપરની બાબતોને
છોડી દેવી.) ४४४. गुरुसेवा करणपरो, नरो न रोगैरभिद्रुतो भवति । ज्ञान
दर्शन चरणै राद्रियते सद्गुण गणैश्च ।। (धर्मरत्न प्रकरण) અર્થ – ગુરુસેવામાં પરાયણ પુરુષ રોગોથી પીડાતો નથી અને જ્ઞાન દર્શન ચારિત્રરૂપ સદ્ગણોના સમુહથી શણગારાય છે
(શોભે છે). ४४५. योषित्सानिध्यं ब्रह्मचारिणां महतेऽनर्थाय ।
