________________
१४०. द्रव्यभावलिङगाभ्यामेव नति योग्यः ।
અર્થ – દ્રવ્યલિંગ અને ભાવલિંગથી યુક્ત સાધુ જ નમસ્કારને યોગ્ય છે. (એકલું દ્રવ્યલિંગ કે એકલું ભાવલિંગ નમસ્કારને યોગ્ય નથી.)
१४१. सुखशीलजने कृतिकर्म प्रशंसा च कर्मबन्धाय, यतः सोऽर्चितो बाढं प्रमत्तः स्यात् ।
અર્થ – પાસસ્થા જેવા સુખશીલીયા સાધુને કરેલ વંદન અને પ્રશંસા કર્મબંધ માટે થાય, અને ઉપરથી તે (લોકોથી) પૂજાયેલો વધુ પ્રમાદી થાય.
१४२. भुज्जंतस्स पणीयं अइनेहं सुक्कसंचयं कुणइ । सुक्कं दीवइ मयणं, मयणेण जइत्तणं कुतो ? અર્થ – અતિસ્નિગ્ધ પ્રણિત રસને ભોગવવાથી શુક્રનો સંચય થાય અને શુક્રના સંચયથી કામવાસના ઉત્તેજિત થાય. મદનના ઉન્માદવાળાને પછી મુનિપણુ ક્યાંથી હોય ? १४३. अतिमात्र भोजनेन तृप्तोऽनडगेन बाध्यते ।
અર્થ – અત્યંત ભોજનથી તૃપ્ત થયેલો કામથી બાધા પામે છે. १४४. यः कामी स्यात्स एव देहविभूषां करोति ।
અર્થ – જે કામી હોય તે જ દેહની વિભૂષા (ટાપટીપ) કરે છે. १४५. रत्नत्रय संग्रहाय शिष्येण गुरोरग्रे पापानां शुद्धाऽऽलोचना હાર્યા !
અર્થ – રત્નત્રયીના સંગ્રહ માટે શિષ્યે ગુરુની આગળ પાપોની શુદ્ધ આલોચના કરવી જોઇએ.
૨૧૦
