________________
प्राकृतस्तोत्रप्रकाशः
१३५
महप्पहावविण्हुजिण्हुभावमोयदायगं । ‘सरेमि वीरतित्थयं कयंबतित्थमंडणं ॥५॥
अणुत्तरं भवंतणिकियं विणट्ठवम्महं । णिरक्खभावचित्तपुक्खलिक्खणं महज्जुई ॥ मिउत्तवज्जभिन्नमाणपव्वयं परस्सरं । सरेमि वीरतित्थयं कयंबतित्थमंडणं ॥६॥ जगप्पहाणभावभावधम्मतित्थपायगं । विसालतत्तपुण्णबोहणागमप्पयासगं ॥ समत्यविस्सपायवप्पयासमेहसंनिहं । सरेमि वीरतित्थयं कयंबतित्थमंडणं ॥ ७॥ तुमाण सासणेण णाह मज्ज सव्वया सुहं । विणा ण जेण णिव्वुई परा कयावि लब्भए । पहुज तस्स सेवणा भवे भवेत्ति भावणा। सरेमि वीरतित्थयं कयंबतित्थमंडणं ॥ ८ ॥
॥ पसत्थी॥
( द्रुतविलंबितवृत्तम् ) इय कयंबविहारविहूसणो, चरमतित्थयरो तिसलासुओ ॥ सयलसंघमुहत्यविहायगो, परमभत्तिभरेण मए थुओ ॥९॥
( शार्दूलविक्राडितवृत्तम् ) एवं वीरजिसरस्स पहुणो थुत्तं पणीयं मए । जं कल्लाणविहायगं पइदिणं संघस्स बुड्डियं ॥