________________
१२२
श्री विजयपद्मसूरिविरचितः वीसइवरिसाइं जा-जो छउमत्यो सजम्मणयरीए । छट्टतवेणं चित्ते-सुक्के इक्कारसीदियहे ॥ १० ॥ केवलणाणी जाओ-गणहरसयमंडियं मणुण्णमयं । पढमचरमगणिपुज्ज-तं वंदे सुमइतित्थेमं ॥ ११ ॥
(शार्दूलविक्रीडितवृत्तम् ) जे संतज्जियमोहमाणमयणा जे णिव्वियारा णरा। अण्णासाविणिवत्तगा गुरुयरं सोचा जिणिंदागमं ॥ निव्वाणामियबिंदुसायरसिया ते सेवणिज्जा सया। एवं सुंदरदेसणं पणमिमो तालज्झएसप्पहुं ॥ १२ ॥ कोहो रायविणासणो विणयसंणासोऽहिमाणो जए । मित्तीभावविओजओ पभणिओ डंभो रमाभावए ।। लोहो सव्वगुणोहकट्ठजलणो हेया कसाया समे । एवं सुंदरदेसणं पणमिमो तालज्झएसप्प हुँ ॥ १३ ॥ अट्टज्झाणविवड्ढगा दुरियवल्लीवड्ढणे जे घणा । भव्वा केवलभूसिया चरमचारित्ता य जेसि खया॥ तेसिं होइ जओ खमाइसुगुणेहिं णण्णहा वण्णिओ। एवं सुंदरदेसणं पणमिमो तालज्झएसप्पहुं ॥ १४ ॥ आरंभोऽणुचियाण चेव सयणोहेहिं विरोहो तहा। वीसासो ललणाजणस्स बलिहिं फद्धा किलेसप्पया। मच्चुहारचउक्कमेयमणिसं चिच्चा लहिज्जा सुहं । एवं सुंदरदेसणं पणमिमो तालज्झएसप्पहुं ॥ १५॥