________________
४३ लिखत हेठै अक्षर कर दीधा, घर्ण हरष अंगीकार कीधा । गणपति साधा नै पूछी वाय, एहनैं प्राछित कितरो आय ।। ४४ तीजो' अविनीत बोल्यो वाय, इण नैं प्राछित दसमो आय ।
तीजै अवनीत पांने लिख्यौ एम, ते सांभळ जो धर प्रेम || ४५ लिखिया बीजा अवनीत तणां कर्म ताय, ते सांभळ जो चित्त ल्याय । फाड़ा-तोड़ा री बातां अनेक, घणां साधां सूं कीधी विशेष ॥ ४६ गुरु सूं वेमुख हैवा री बात, घणां साधां सूं कीधी साख्यात । गण बारै लेजावण घणां साधानैं, घणां दोष बताया त्यानैं । साधा नैं सूंस दराइ विशेष, अवगुण बोल्या अनेक | स्वामीजी नै बात कही तौ जाण, थांनै अनंत सिद्धां री आण ।। ४८ स्वामीजी नै शासण नै सरधावा असाध, 'इणविध बोल्यौ विराध । दोय पाट सुद्ध चाल्या लूंका रै, हिवै गाळा गोळो घणो यांरै ।। ४९ औ तो राग द्वेष सू भरिया सोय, यांमें साधपणो किम होय । फलांणोजी त्यांर फलांणो छै त्यारी, घणां साधां नै कह्यो तिवारी | ५० बले कह्यो म्हे तो धार बैठा कदेई, बले अमकडियो मो साथेई । कोरा असाधु ए तो छै सोय, दलदरयां नै परा छोड़ो जोय ॥ ए ढीला चालै छै छोड देवो यानैं, इह विधे आख्यो साधांनै । कही भेद पाडण बातां विविध प्रकारी, पिण साधां तो यांरी न धारी ॥ ५२ बले मोनें पदवी रो लोभ बतायो, पिण म्हे तो न मांनी वायो । थे किम नहीं मांनो छो ताय, जद हूं बोल्यो ५३ स्वामीजी रा साधु लेइ जाउं लारो, तो लोक कहै पाड्यो इण तो इसड़ो काम न करूं मलीन, जब काया होय निकळिया तीन || ५४ खोटी - खोटी बातां कीधी अनेक, इण रै आचारज सूं द्वेष । तिण सूं सिद्धांत रा वचना रै लेख, इण रा कर्म देखतां विशेष ॥ एहवा मोटा दगादार नै ताय, प्राछित दशमो आय । पछै तो गुरु नै भ्यासै ते खरी छै, इम पानां में लिखि उच्चरी छै ॥ ५६ दूजा अवनीत री बात प्रसिधी, तीजै अवनीत इम लिख दीधी । पछै तीनूं टळ्यां में दोय नाया तत्थ, कही दूजा अवनीत री बत्त ॥ इति द्वितीय अवनीत वर्णन
५१
इमवाय ॥
धाड़ो ।
४७
५५
५७ उवे नीकळ्या जद तीजै अवनीत, पोता री उपज्ञावण प्रतीत । गुरु नै क गण थी नीकळवा रा जाण, म्हारै जावजीव पचखांण ॥
१. कपूरजी ।
२. खिन्न
३७४ तेरापंथ : मर्यादा और व्यवस्था