________________
(૪૯)
હિતાહિત નો વિચાર કર્યા વિના એકાન્ત મળતાં જ વિજાતીય સાથે વ્યભિચારનું અક્ષમ્ય મહાપાપ સેવન કરવા તનને ઉત્સાહિત કરે છે. પછી તો મનપ્રેરિત તન આત્માની અધોગતિ થાય, તેવી ભયંકર ઘોર ખોદાય તેવું, વ્યભિચારનું અક્ષમ્ય મહાપાપ સેવવાનો દાટ વાળવામાં શું કચાસ રાખે ? કંઈ કચાસ ન રાખે.
હું વર્ષોથી કહેતો અને લખતો આવ્યો છું, કે પરમાત્માની પૂજા સેવા કે તે ર્થયાત્રાદિ જેવા ધાર્મિક પુણ્યપ્રસંગે પણ સદાચાર સમ્પન્ન પોતાની પવિત્ર કાયાને પરપુરુષનો સ્પર્શ સંઘઢો તો દૂર રહ્યો. પણ પિત શ્રી કે યુવાન ભાઈ ભત્રીજા આદિ જેવાં સાવ નિકટના કૌટુમ્બિક પુરુષોનો પણ સ્પર્શ સંઘટ્ટો ન થઈ જાય, તે માટે શક્ય તેટલો પૂર્ણ ઉપયોગ રાખનાર, અને અજાણતાં પણ ઉક્ત કૌટુમ્બિક સ્પર્શ સંઘ દ્રો થઈ જાય, તો યે ક્ષોભ સંકોચ અનુભવે, એવું પરમ પવિત્ર સદાચાર સમ્પન આર્ય ભારતીય સન્નારીધન વિદેશી શ્વેત પાશ્ચાત્યો આગમન પહેલાં હતું. એવું પરમ પવિત્ર આર્ય સન્નારીધન સ્વયં સદાચારથી સર્વતોમુખી ભ્રષ્ટ થતું રહે, તે માટે ક ાઓને ભણાવવાના કપોલકલ્પિત બહાના હેઠળના કૌટિલ્યા ગર વિદેશી શ્વેત પાશ્ચાત્યોએ ઊભા કરેલા અનેક પત્રોમાનું એક પર્યત્ર જ છે.
અવિવાહિત-કૌમાર્ય અવસ્થાપર્યન્ત તો કોઈ પણ રીતે કોઈનીયે સાથે કરવાનો સંબંધ તો બાંધી જ ન શકાય, એવી અટળ માન્યતા ર્વક સદાચારસેતુની મર્યાદા પાળવા સદાય કટિબદ્ધ રહેનાર આર્યભારતીય સંતાનોના પવિત્ર હૈયે તો સદાચારની સુવાસ જ હતી. પણ બાર-તેર વર્ષના વિજાતિના સહવાસથી વિસ્ફોટક અગનગોળા જેવા નિરંકુશિત બનેલ કામાવેગો અનાચાર સેવનના. મહાપાપ માં પ્રવર્તાવ્યા. અનાચારના અક્ષમ્ય મહા પાપ સેવનથી હૈયું નિર્લજ્જ-નીંભર-નિષ્ફર-નિર્દય-નિરંકુશ અને ધૂર્ત બન્યું. તેના કારણે દેવ-૪