________________
(૧૦૩) તો મહદંશે દુર્ગતિમાં લઈ જનારી હોય છે. તું દુર્ગતિમાં જાય, અને હું આનન્દ અનુભવું એવી હું ડાકણ માતા નથી. હું જૈનમાતા છું. એટલે મને ખેદ જ થાય ને ! બેટા તું જે ભણી આવ્યો, તે તો માત્ર પેટ અને પટારા ભરવાની કળા સંપાદન કરી આવ્યો છે એ કળાથી તારી જૈન મ તા પ્રસન્નતા અનુભવે ખરી? કદિયે નહિ. પંડિતરાજ શ્રી આર્યરક્ષિતજીએ પૂછયું માતાજી આપને પ્રસન્નતા કઈ રીતે અને ક્યારે થાય ” બેટા તું દૃષ્ટિવાદ ભણી આવે ત્યારે, તો માતાજી હું દૃષ્ટિવાદ લણવા જાઉં. મને દૃષ્ટિવાદ કોણ ભણાવશે? માતાજીએ કહ્યું બેટા ત રા પૂ. મામા શ્રી તોસિલાચાર્યજી ગુરુમહારાજ છે, તેઓશ્રી ભણાવશે. માતાજી સમજતા હતા. કે જૈન દીક્ષા અંગીકાર કર્યા વિના શ્રી દૃષ્ટિવાદ ભણી શકાય જ નહિ. એટલે જૈન માતાજીએ જાણી સમજીને ઇચ્છાપૂર્વક દીક્ષા લેવા માટે પંડિતરાજશ્રી આર્યરક્ષિતજી જેવા મહાસમર્થ પુત્રને પૂ. હોસિલાચાર્યજી મહારાજ પાસે મોકલાવ્યા હતા.
ત્યારે આધુનિક જૈને માતા પિતા પોતાના સંતાનો પ્રાયઃ સજ્જનમાંથી દુર્જન, સન્તમાંથી શઠ, અને આર્યમાંથી અનાર્ય જેવો થઈને આવે, તો યે નકારી શકાય તેમ નથી. તથાપિ આધુનિક જૈન માતા-પિતા પ્રસન્નતા અનુભવે છે. એટલું જ નહિ, પણ પાશ્ચાત્યોના બન્ધ અનુકરણના પ્રવાહમાં તણાઈને માતા-પિતા ઉત્તીર્ણ થયેલ પુત્રના માનમાં સન્માનના સમારંભો યોજે. સન્માન પ્રસંગની અત્યાકર્ષક મોંઘીદાટ પત્રિકા મુદ્રિત કરાવીને તેનું વિતરણ કરે, તે પત્રિકાના શિર્ષકમાં લખ્યું હોય છે, કે “સમાજની શાન અને જ્ઞાતિનું ગૌરવ ” એટલાથી સન્તોષ ન થાય, એટલે પત્રિકાનું લખાણ ગૌરવભેર જિનાલય આદિ ધાર્મિક સ્થાનોના પટ્ટક (બોડ) ઉપર લખવા માટે શ્રી સંઘના કાર્યકર્તાઓને પ્રેરણા કરે. કાર્યકર્તાઓ ધર્મના મર્મને સમજેલ હોય, તો નિષેધ કરે, કે આ લખાણ ધાર્મિક સ્થાનોના
