________________
૪. સર્વપ્રકારની પર્યાયની ઉપેક્ષા. (નિર્મળ પર્યાય- કયાંય પર્યાય પર વજન ન આવવું જોઈએ)
(૫) આ પર્યાયને અંદર વાળવી અનંતો પુરુષાર્થ માંગે છે. ૧. બે ઘડીની અભિપ્રાયની ધારા સ્પષ્ટ હોવી જોઈએ. એ અનંતો પુરુષાર્થ
માંગે છે બહુજ મહાવરો જોઈએ. ૨. સ્વ-પર પ્રકાશક સ્વભાવની સ્પષ્ટતા
(સ્વ-પર બન્ને અંદર જ છે-બહાર કાંઈ નથી) ૩. ધ્યાન સંબધી સંપૂર્ણ સ્પષ્ટતા ચાર પ્રકાર (હમણાં તો અભિપ્રાયનું ચિંતવન જ હોય અને ઘારા બનતી જાય..ધર્મ
ધ્યાનથી સુખની શરૂઆત થાય) ૪. સ્વરૂપનું ઘોલન (થીયરી અને પ્રેકટીકલ) (ભ્રમમાં સંતોષાઈ ન જવું-સહજ પુરુષાર્થ) (સહજ વીતરાગ સ્વભાવ
બનતો જાય...અને છેલ્લે નિર્વિકલ્પતા) પાંચ મુદ્દાથી મોક્ષનો સરળ ઉપાય સમજાવવામાં આવે છે - (૧) છ દ્રવ્યસ્વરૂપ લોકઃ આ લોકમાં છ દ્રવ્યો બધાજ દ્વવ્ય-ગુણ-પર્યાયાત્મક હોવાથી પોતાનું અસ્તિત્વ સ્વતંત્ર ટકાવીને સ્વતંત્ર ક્રમબદ્ધ (સુનિશ્ચિત ક્રમમાં) પોતાની ઉપાદાનની યોગ્યતા પ્રમાણે અનાદિ-અનંત પરિણમી રહ્યા છે અને ક્ષેત્રમંતર પણ કરી રહ્યા છે ત્યારે અનુકૂળ નિમિત્તની હાજરી પણ હોય છે, છતાં નિમિત્તકાંઈ કરતું નથી. તે બધા જ દ્રવ્યો નિરપેક્ષ હોવાથી પોતાના દ્રવ્ય-ક્ષેત્ર-કાળ-ભાવ મર્યાદામાં જ સુનિટ અને સુપ્રતિક છે અને આવી વસ્તુ તેમજ વિશ્વની અટલ વ્યવસ્થા ફકત જીવના જ્ઞાનનું શેય હોવા છતાં શું કામ જીવ (વર્તમાન જ્ઞાનની પર્યાય) નકામો પરદ્રવ્યમાં કોલાહલ કરીદુઃખનો અનુભવ કરે છે? આ જોઈને આચાર્ય ભગવંતોએ આને આશ્ચર્યકારક ઘટના કહીછે.
