________________
સુંદર નથી આ શરીર કે સમુદાય ગુણ તણો નથી, ઉત્તમ વિલાસ ક્યા તણો પ્યમાન પ્રભા નથી; પ્રભુતા નથી તો પણ પ્રભુ અભિમાનથી અક્કડ ક્રૂ, ચોપાટ ચાર ગતિ તણી, સંસારમાં ખેલ્યાં છું. (૧૫)
આયુષ્ય ઘટતું જાય તો પણ, પાપબુદ્ધિ નવ ઘટે, આશા જીવનની જાય પણ, વિષયાભિલાષા નવ મટે, ઔષધ વિષે ક્યું યત્ન પણ, હું ધર્મને તો નવ ગણું, બની મોહમાં મસ્તાન હું, પાયા વિનાનાં ઘર ચણું. (૧૬)
આત્મા નથી પરભવ નથી, વળી પુણ્ય પાપ ક્યું નથી, મિથ્યાત્વીની વાણી મેં, ધરી કાન પીધી સ્વાદથી; રવિ સમ હતા જ્ઞાને રી, પ્રભુ આપશ્રી તો પણ અરે ! ધ્રુવો લઇ કૂવે પડ્યો, ધિક્કાર છે મુજ્બે ખરે. (૧૭)
મેં ચિત્તથી નહિ દેવની, કે પાત્રની પૂજા ચહી, ને શ્રાવકો કે સાધુઓનો ધર્મ પણ પાળ્યો નહી; પામ્યો પ્રભુ નરભવ છતાં રણમાં રડ્યા જેવું થયું, ધોબી તણા કુત્તા સમું, મમ જીવન સહુ એળે ગયું. (૧૮)
હું કામધેનુ પતર્, ચિંતામણિના પ્યારમાં, ખોટા છતાં ઝંખ્યો ધણું, બની લુબ્ધ આ સંસારમાં ; જે પ્રગટ સુખ દેનાર તારો, ધર્મ તે સેવ્યો નહિ, મુજ મુર્ખ ભાવોને નિહાળી નાથ !
ણા કંઇ. (૧૯)
મેં ભોગ સારા ચિંતવ્યા, તે રોગ સમ ચિંત્યા નહિ, આગમન ઇશ્યું ધનતણું, પણ મૃત્યુને પ્રીછ્યું નહિં, નહીં ચિંતવ્યું મેં નરક કારાગૃહ સમી છેનારીઓ, મધુબિંદુની આશા મહીં ભયમાત્ર હું ભૂલી ગયો. (૨૦)
re
