________________
૧૮
૧૯
૨૦
ર૧
સાગર પ્રભુના કાળમાં, અતીત ચોવીસી મહી, બ્રહ્મેન્દ્રે નિજ્માવિ જાણી, નેમની પ્રતિમા ભરી ; ગણધર પ્રભુના એ થયા, વરદત્ત શિવવધૂ ધણી, એ ગિરનારને વંતા, પાપો બધાં દૂરે જ્યાં...(૨) આર્ય-અનાર્ય પૃથ્વી પર, પ્રતિબોધતાં વિચરણ કરે, નિર્વાણકાળ સમીપ જાણી, રૈવતે પ્રભુ પાઘ ફરે, અનશનગ્રહી અષાઢ માસે, શુભાષ્ટમે સિદ્ધિ વરે, એ ગિરનારને વંતા, પાપો બધાં રે જ્યાં...(૨) અલ્પમતિ મનમાં ધરીને, ભાવ અપાર હૈયે ભરી, સંવંત સહસ્ર યુગલને, સંવરતણા વરસે વળી ; વર્ષાન્તમાસે શુભ્રપડવે, શબ્દો તણી ગુંથણી કરી, એ ગિરનારને વંતા, પાપો બધાં દૂરે જ્યાં...(૨) ગિરનાર મહિમા આજ ગાયો, શત્રુંજ્ય મહાતમથી લઇ, પ્રેમ – ચંદ્ર – ધર્મ પસાયે, હેમ સૂરોને ગ્રહી ; હર્ષિત બન્યા નરનારી સૌ, અદ્ભુત ગરીમાને સુણી, એ ગિરનારને વંતા, પાપો બધાં રે જ્યાં...(૨)
નિરખ્યું હશે તે દ્રશ્ય...
જે પાંચ રૂપે ઇન્દ્ર પ્રભુને મેરુગિરિ પર લાવતા, પાંડુક્વનમાં સ્વર્ણના સિંહાસને પધરાવતા; બહુ ભાવથી સહુ દેવગણ રતા બ્ર્હ્મમ અભિષેન્ને, નિરખ્યું હશે તે દ્રશ્ય ત્યારે જેમણે તે ધન્ય છે.
૧
શ્યામલ પ્રભુના દેહ પર જ્ગ ક્ષીર સાગર ફ્ળ ઢળે, કાલી ઘટામાં શ્વેત જાણે વીક્ળીઓ ઝળહળે; વળી દેવભિ દિવ્યનાદે મેઘરવ મિ ગડગડે,
નિરખ્યું..૨
૧૩
