________________
૪૪૨
રત્નત્રયી ઉપાસના
– નાથ ! દુઃખિજન વત્સલ ! હે શરણ્યા કારૂણ્યપુણ્યવસતે ! વશિનાં વરેણ્ય !, ભફત્યા નતે મયિ મહેશ ! દયાં વિધાય, દુ:ખાંકુરોદલન તત્પરતાં વિધેહિ, ૩૯ નિઃસંખ્ય સારશરણં શરણં શરણ્ય, માસાદ્ય સાદિત રિપુ પ્રથિતાદાત;
ત્પાદપંકજમપિ પ્રણિધાનવધ્યો, વધ્યોડસ્મિ ચેક્ ભુવન પાવન! હા હતોડસ્મિ. ૪૦ દેવેન્દ્રવન્ય ! વિદિતાપિલવસ્તુસાર !, સંસારતારક ! વિભો ભવનાડધિનાથ !; ત્રાસ્ય દેવ ! કરૂણાહૃદ માં પુનહિ, સીદન્તમ ભયદવ્યસનાબુરાશેઃ ૪૧ યવસ્તિ નાથ ! ભવદંધિસરોરુહાણાં, ભફતે: ફલ કિમપિ સન્તતિસંચિતાયા; તને_દેકશરણસ્ય શરણ્ય ! “ભૂયા,
સ્વામીત્વમેવ ભુવનેડત્ર ભવાન્તરેપિ” ૪૨ ઈન્દુ સમાહિતધિયો વિધિવજિજનેન્દ્ર ! સાન્દ્રોલસત્પલકકે ચકિતાંગભાગાડ; ત્વબિમ્બનિર્મલમુખાબુજ બદ્ધલક્ષ્યા, યે સંસ્તવં તવ વિભો ! રચયન્તિ ભવ્યાઃ ૪૩ જનનયનકુમુદચન્દ્ર ! પ્રભાસ્વરા સ્વર્ગસંપદો ભુકૃત્વા:; તે વિગલિતમલનિચયા, અચિરાનોક્ષ પ્રપદ્યતે. ૪૪ યુગ્યમ્
મિથ્યાત્વને વિસર્જન કરવું.
