________________
ખડ ચેાથા
૨૫
અથ—જ્યારે ઉપર પ્રમાણે મુનિરૂપ તારાગણમાં ઈંદ્ર સરખા રાષિ અજીતસેનજી ભવ્યજીવ હિતાર્થ ધ દેશના દઈ મૌન રહ્યા ત્યારે અતિ વિનય પૂર્વક શ્રીપાળ મહારાજા મુનિમહારાજશ્રીને વિનવવા લાગ્યા કે-હૈ જ્ઞાનવાત્ ભગવંત! મને બાળપણમાંજ કયા કુક પ્રસંગથી કાઢના મહારાગ પેદા થયા હતા ? અને તે કયા જન્માંતરના સુકૃતને લીધે પાછેા મટી ગયા ? હે ગુનિધિ ! વળી કયા કર્માંના પ્રભાવથી મેં જગેાજગાએ ઋદ્ધિ પ્રાપ્ત કરી ? તથા કયા કુકર્માંના ચેાગથી હું દરિયામાં પડયા, તેમજ હે મુનિરાજ મેં કયા નીચ કર્માંસંચાગવડે ડુંબનું કલંક વ્હાયુ...? એ બધું સવિસ્તરપણે મને કૃપા કરીને ક્માવેા કે તેવું શા કારણથી થયું ?
(ઢાળ આઠમી–સાંભરી આ ગુણ ગાવા મુજ મન હીરનારે-એ દેશી.) સાંભલો હવે કવિપાક કહે મુનિરે, કાંઇ કીધુ ક ન જાયરે; ક વશે' હાય સધલાં સુખદુખ જીવનેરે, કમથી અલિયા કા નવિ થાયરે. ભરતક્ષેત્રમાં નયર હિરણપુરે હુઆરે,
મહીપતી માહાટા તે શ્રીક તરે; વ્યસન તેહને લાગ્યું આહેડાતણુ રે,
કાંઈ વારે વારે રાણી એક તરે. રાણી તેહની જાણે સુગુણા શ્રીમતીરે, સમકિત શીલની રેખરે; જિનધમે મતિ રૂડી કુડી નહિ મને રે, દાખે દાખે શીખ વિશેષરે.
પિયુ તુઝને આહેડે જાવુ નિવ ઘટેરે, જેહને કેડે છે નરકની ભીતિરે; ધરણી ને પરણી એ લાજે તુઝ થકીરે, માંડી જેણે જીવિહંસાની અનીતિને. મુખ તૃણુ દીધે અરિ પણ મૂકે જીવતારે, એહવા છે રૂડા ક્ષત્રીના આચારરે. તૃણુ આહાર સદા જે મૃગપશુ આચારેરે, તેહુને મારે જે આહેરે તે ગમારરે,
સાં.
સાં. ૨
સાં. ૩
સાં. ૪
સાં. પ
