________________
૧૬૨
શ્રીપાળ રાજાના રાસ
અણીવડે દરિયાનું પાણી ઉલેચી તેને ખાઢી કરી દે, અને તારાએની ગણત્રી કરી શકે, તથા વાયરા આકાશને ભેટી શકે-એટલે કે કદાચિત કાઈ ધીર ગંભીર માનવ વિદ્યામળથી એ બધું કરી શકે; પણ શ્રીપાળજીના અપાર · ગુણની ગણુના કાઇ પણ કરી શકે નહિ તેટલા અનંત ગુણુ પૂર્ણુ હતા. ( યવિજયજી કહે છે કે આ અલગપણે ચેાથા ખંડની છઠ્ઠી ઢાલ ચુકિત ઉકિતની ઉત્તમ છટાયુક્ત પૂર્ણ થઇ, તે એજ મેધ આપી રહેલ છે કે શ્રી નવપદજીના મહિમાના આનંદવડે જ્ઞાનના તરંગ પ્રાપ્ત કરી વિનય સુયશ સુખના સગી થવું એજ ઉત્તમેાત્તમ છે. ) (૮–૧૦)
101
(દોહા છંદ. )
એહવે રાચત્રષી ભલા, અજિતસેન જસ નામ; આહિનાણુ તસ ઊપન્યુ, શુદ્ધ ચરણુ પરિણામ. તિણ નગરી તે આવિયા, સુણિ આગમન ઉદ’ત; રામમંચિત શ્રીપાલ નૃપ, હર્ષિત હુઆ અત્યંત વંદન નિમિતે આવિયા, જનની ભજ્જ સમેત; મુનિ નમિ કરિયા પ્રદક્ષિણા, બેઠા ધર્મ સકેત, સુણવા વછે ધર્મ તે, ગુરૂસન્મુખ સુવિનીત; ગુરૂ પણ તેહને દેશના, કે નય સમય અધીત.
૧
૪
અર્થ :-ઉપર પ્રમાણે સત્કાર્યોં કરી શ્રીપાળમહારાજા સમયને સફળ કરે છે, એવા સમય દરમ્યાન અજિતસેન શષિ કે જે ઘણા સારા ગુણવંત હતા તેમને શુદ્ધ ચારિત્રની અંદર શુદ્ધ પરિણામ રહેવાના સખળ કારણને લીધે અવધિજ્ઞાન ઉત્પન્ન થયું જેથી ચપાનગરીના ઉદ્યાનમાં વિચરસ્તા વિચરતા પધાર્યાં, અને વનપાલક મારફત તેમનાં પાવન પગલાં થયાની ખુશ ખબર મળતાં શ્રીપાળમહારાજાનાં અત્યંત હર્ષોંના ઉલ્લાસવડેરામાંચ ખંઢાં થઈ આવ્યાં, કે અન્ય સકળ વ્યાપાર તજી પુણ્યવ્યાપારના પ્રમધ હિતાર્થે માતુશ્રી તથા રાણી સહિત રાષિને વાંઢવા પાટે શ્રીપાળમહારાજા તે ઉદ્યાન (જ’ગલ ) માં જઇ પહોંચ્ચા અને મુનીરાજના ચરણકમળને વિધિવત્ પ્રદક્ષિણાપૂર્વક વંદના કરી ધર્મશાસ્ત્ર કથન સાંભળવા માટે મેઠા. શ્રીપાળમહારાજા વિનીતપણા સહિત ગુરૂશ્રીના સન્મુખ ધમ દેશના સાંભળ- વાને ઈચ્છા રાખતા હાવાથી ગુરૂશ્રીએ પણ નિશ્ર્ચય વ્યવહાર નય સાથ,