________________
ખડ ચોથો થાય, અથત એ ત્રણની અંદરથી જે સમકિત ઉપજે તે ભાવને પિષ થાય. અહીં અજિતસેન રાજાને અંતર્ગત ભાવને પિષ થયે એથી વૈરાગ્યવંત થતાં અનિત્યભાવવડે સંસારના ચિંતવનથી વિશેષ પાપની સ્થિતિ હતી તે ભૂદાઈ ગઈ કે તુરત આકરાં 'કમ ઢીલાં થઈ ગયાં, ને અનાદિ મિથ્યાત્વ દર થયું. આમ થવાથી અગાડી કઈ વખતે પણ આવા આત્માના અધ્ય વસાય થયા નહતા તેવા થવાને લીધે સમકિતને રેફનાર હરકત કરનાર નઠારી કર્મપ્રકૃતિ બંધથી દૂર થઈ રહી, એટલે અવિરતિ સમ્યગદષ્ટિ નામનું ચોથું ગુણસ્થાનક મેળવ્યું, અને એ સમકિતની પ્રાપ્તિ થતાં જ જાતિસ્મરણ જ્ઞાન પેદા થયું, તેના વડે પિતાને પૂર્વ ભવ નિહાળતાં જ ભવભયની વિશેષ ધાસ્તી પેદા થઈ કે આત્માના વિમળપણાનાં ચાંગે અપ્રત્યાખ્યાની ક્રોધ-માન-માયા-લેભની ચાકડી તેમજ પ્રત્યાખ્યાની ફોધ-માન માયા-લોભની ચેકડીને બંધ દૂર થતાં છ ગુણસ્થાનક પ્રાપ્ત થયું, જેથી અજિતસેન આનંદપૂર્વક અંદર અને બહારની મેહ મમતાદિ વિકારી ઉમિયોને અંત કરી તથા ગૃહસ્થને લગતે વેષ ત્યજી દઈ મુનિને ચગ્ય વેષ અંગિકાર કરી ચારિત્રપદ પ્રાપ્ત કર્યું અને છઠ્ઠા સાતમા ગુણસ્થાનકને અધિકાર પ્રાપ્ત કર્યો.
( ૧–૧૦ )
( ઢાળ પાંચમી–થારે માથે પચરંગી પાગ–એ દેશી. ) હુ ચારિત્ર જુત્તા સમિતિ ને ગુત્તો, વિAવને તારૂછ. શ્રીપાલ તે દેખી સુગુણ ગવેષી મોહિયે વારૂજી. પ્રણમે પરિવારે ભકિત ઉદારે, વિશ્વને તારૂજી. કહેતુઝ ગુણ શુણિયે પાતક હણિયે આપણુ, વા. ૧ ઉપસમ અસિધારે ક્રોધને મારે, વિશ્વનો તારૂજી, તું મદઘવજજે મદગિરિ ભજે મેટકા, વારૂછ. માયાવિષવેલી મૂલ ઉખેડી, વિશ્વનો તાજી. તે અજજવ કીલે સહજ સલીલેં સામટી વારૂજી. ૨ મૂચ્છજલ ભરિયે ગહન ગુહરિ, વિશ્વને, તારૂછ. તેંતરિ દરિયે મૂત્ત તરીશું લેભનો વારજી. એ ચાર કષાયાં ભવતરૂપાયા, વિશ્વને તારૂ. બહુ ભેદે ખેદે સહિત નિકદી તું જયો વારૂછે.૩
