________________
૧૫૦
શ્રીપાળ રાજાને રાસ બ કહે અમ દિયેરે, મેહત વધારી દાનરે, ચતુર. મોહત અમે વાંછું ઘણું હો લાલ. તવ નરપતિ કુંઅર કનેરે, દેવરાવે તસ પાન, ચતુર. તેહનું મેહત વધારવા હો લાલ. પાનદેવા જવ આવિયરે, કુંઅર તેહની પાસરે, ચતુર. હસિત વદન તો હસી હો લાલ. વડે વિલો ગળેરે, આણી મન ઉલાસરે, ચતુર. પુત્ર આજ ભેટો ભલો હે લાલ. એહવે આવી છુંબડોરે, રેઈ લાગી કઠરે, ચતુર. અંગે અંગે ભેટતી હો લાલ; બહેન થઈને એક મળીરે, આણી મન ઉત્કંઠરે, ચતુર. વીરા જાઉં તુમ ભામણે હો લાલ. એક કહે મુજ માઊલોરે, એક કહે ભાણેજ, ચતુર. એવડા દિન તુમે કિહાં રહ્યા હે લાલ; એક કાકી એક ફઈ થઈ રે, દેખાડે ઘણું હેજરે, ચતુર, વાટ જોતાં હતાં તાહરી હે લાલ. ડબ કહે નરરાયનેંરે, એ અમ કુળ આધારરે, ચતુર. રીસાઈ ચાલ્યો હતો હો લાલ; તુમ પસાય ભેળે થયેરે, સવિ મારો પરિવારરે, ચતુર. ભાગાં દુઃખ વિછનાં હો લાલ.
અર્થ: એકઠું મળેલું ડુંબનું ટેળું ચાલ્યું ચાલ્યું દરબારમાં જઈ પહોંચ્યું અને ઘૂમતું ઘૂમતું ગાયન કરવા લાગ્યું. તે ટેળાનાં સ્ત્રી પુરૂષ ને નાનાં સમજદાર બાળકો કે જેમને ગાયનવિદ્યાની તાલીમ મળેલી છે તે બધાને સાથે મળી ટેક સાથે રાગના આલાપ કરી મનહર સ્વરથી ગાનવિનેદ કરતાં જોઈ રાજા ઘણેજ રાજી થયો. (રાજાઓને ઘણે ભાગે તાળ સુર વગેરેની જાણ હોય છે એથી સારા ગાવાવાળાં–તાલની તાલીમવાળાં પાત્રોનું સુંદર સંગીત જે પ્રસન્નતાને પામે છે. મતલબ કે સમજદાર હોય તે જ રીઝે છે. આમ હવાથી) રાજા બે-“ માંગે છે તે મોટેથી બોલી દે કે જેથી માગણી પૂર્ણ કરવામાં આવે.” રાજેદ્રને પ્રશ્ન સાંભળી ડૂબનાયક શેઠની સૂચના યાદીમાં લાવી બોલ્યો. “ અમને અમારી મહત્તા વધે એવું દાન આપે, અમે મહત્તાની જ વધારે વાંછા ઈચ્છા રાખિયે
