________________
શ્રીપાળ રાજાના રાસ
૮૮
રને અપાતાં પગારનું લેખું ગણી શેઠે હાથ જોડી ખેલ્યા કે, “ અમે વાણિઆએથી એક જ જણને એક કરોડ સોનામહારા કેમ આપી શકાય ?” તે સાંભળી કુવરે કહ્યું, “શેઠજી ! હુ સેવક બની દામ હાથ ઝાલું તે ચાહતે નથી, પરંતુ હું દેશાંતર જોવાને માટે તમારી સાથે આવીશ, માટે માસિક ભાડુ' ઠરાવી-સૂકવી લઇ-વહાણમાં બેસવાની મને જગા આપેા.” આવું ખેલવુ થતાં શેઠે મહીનાની સા સેાનામહેારા નૂરની ઠરાવી અને કુંવરને (૫-૮)
ખસવાની જગા કાયમ કરાવી.
(ઢાળ ચેાથી-રાગ મલ્હાર-જીùા જાણ્યુ અવધિ પ્રયુ'જીને-એ દેશી ) હેા કુવર બેઠા ગેાખડે, હેા મહેાટા વહાણુ માંહિ; હે ચિહુદિશિ જલધિ તરંગનાં,
૧
જહા જોવે કૌતુક ત્યાંહિ, સુગુણનર, પેખા પુણ્ય પ્રભાવ. હેા પુણ્યે મનવાંછિત મળે, જીહા દૂર ટળે દુઃખ દાવ, સુગુણતર, પુણ્ય પ્રભાવ. જ્હા સઢ હુંકાર્યાં. સામટા, છઠ્ઠા પૂર્યા ઘણુ પવણે, . જી. વડવેગે વાહણુ વહે, જી. જોયણ જાયે ખણેય સુ. ર જી. જળહસ્તિ પત જિસ્યા, જી. જળમાં કરે હલ્લોલ; જી. માંામાંહે ઝૂઝતા, જી. ઊછાળે કહ્લાલ. સુગુણ, પે. ૩ જી. મગરમત્સ્ય મોટા ફિરે, જી. સુસુમાર કેઇ કેાડિ; જી. નક્ર ચક્ર દીસે ઘણા જી. કરતા દાડાઢેડિ સુગુણ, પે. ૪ જી. ઈમ જાતાં કહે પંજરી, જી. આજ પવનઅનુકૂળ; ૭. જળ ઇંધણ જો જોઇયે, જી. આવ્યું. અબ્બરફળ. સુ. ૫ અ:—કુંવર ગેાખલામાં બેસી મેાટા વહાણુની અદર ચારે દિશાએ ઊછળતા સમુદ્રજળના કલ્લેાલ (ભરતી, એટ અને મેાજા') વગેરેનાં કાક ોવા લાગ્યા. ( કવિ કહે છે કે હે સુગુણુ વાચક . પુરુષ ! પુણ્યના પ્રભાવ જુએ કે જેને પુણ્ય સહાયી હાય તેને સઘળાં મનેારથ સિદ્ધિને જ ભેટે છે, અને તે પ્રાણીના દુઃખ સંબંધી દાવ તમામ દૂર થઈ જાય છે, એવું પુણ્યનુ મહાત્મ્ય છે.) તે પછી એકી વખતે બધા વહાણાના સઢ ચઢાવી હુંકારવામાં આવ્યા, જેથી તે વિશેષ વાયરેથી ભરાતાં પુષ્કળ વેગ સહિત એવાં તે ચાલવા લાગ્યાં કે ક્ષણ વારમાં એક ચેાજન (ચાર ગાઉ ) ના પથ પસાર કરતાં હતાં. તેવાં વહાણુ ચાલતાં તે જળમાર્ગમાં જળહસ્તી