________________
૧oo
કલેક ૪૦ નો પ્રભાવ બતાવનારી કથા.
તીરપુર બંદરને પ્રખ્યાત વ્યાપારી વિજયશેઠ ધર્મમાં એટલે બધે ચુસ્ત હતા કે નિરંતર પ્રભાતે વહેલા ઉઠી હાઈ–ધંઈ પવિત્ર થઈ શુદ્ધ રીતે ભક્તામર સ્તોત્રનું ૨૧ વાર એક ચિત્તે સ્મરણ કરતે. ન હતું તેને મંત્રનું જ્ઞાન કે ન હતું વિધિ-વિધિનનું જ્ઞાન પણ તેનામાં હતી શુદ્ધ શ્રદ્ધા ને સાચી ભક્તિ.
હજારો ને લાખ રૂપિયાની મિલ્કતના તેના વહાણ હંમેશાં દરિયામાં ફરતાજ રહેતા. દૂર—દૂરના દેશ દેશમાં તેની પેઢીઓ ચાલતી હતી. અજાણ્યા પ્રદેશમાં પણ તેની હુંડી સ્વીકારવામાં આવતી. એટલી તે તેની શાખ હતી.
એકવાર પુષ્કળ કિંમતી માલ પિતાના વહાણમાં ભરી વિજયશેઠ સિંહલદ્વીપમાંથી આવતા હતા. વહાણો સડસડાટ પાણી કાપતા આગળ વધતા હતા. પવન પણ અનુકૂળ હતું, ત્યાં એકાએક બધા વહાણે થંભી ગયા.
ખારવાઓએ શેઠને કહ્યું કે અહીં દેવીનું સ્થાનક છે, તેથી વહાણ થંભી ગયા છે. જે દેવીને ભેગ આપે તોજ વહાણ આગળ ચાલે તેમ છે. શેઠ ચુસ્ત જેન હતા એટલે નિર્દોષ પ્રાણીને વધ કરી દેવી આગળ ચડાવે એ તે કેમજ બને ? ખાવાએ ભેગ આપવા તૈયાર થયા પણ શેઠે ના પાડી અને પિતે ત્રણ દિવસ સુધી ત્યાં જ વહાણે રાખી અઠમની તપશ્ચર્યા કરી ત્યારે પેલી હિંસક દેવીની શક્તિ ઢીલી પડી અને પોતે પ્રગટ થઈ કહેવા લાગી કે “હે શેઠા હું તમારી ઉપરપ્રસન્ન થઈ છું માટે જે જોઈએ તે માગો!” શેઠ તો એકાએક આવા ચમત્કારથી નવાઈ પામ્યા અને
