________________
૯૦
અનેક ગામામાં ફરતા ફરતા તે આબુ પર્વત પાસે. આવી પહાંચ્યા. ત્યાં પવ તાના શાંત વાતાવરણમાં કોઈ નાની ગુફામાં એક મુનિને તપ કરતા જૈયા. જિનદાસનું મન આકર્ષાયું. તે મુનિની પાસે ગયા અને તેમની સેવા-ભક્તિ કરવા લાગ્યા. ઘણા દિવસે એ પ્રમાણે વીતાવતા એક દિવસ કોઈ મોટો ગૃહસ્થ એ મુનિને વંદન કરવા આવ્યા. તેના અંગ ઉપર અનેક પ્રકારના દાગીના શૈાભી રહ્યા હતા તથા તેના કિંમતી વસ્ત્રો જોઇને જિનદાસને પેાતાની પૂર્વ સ્થિતિ સાંભળી આવી, તેની આંખમાંથી, અજાણ્યે આંસુ ટપકયાં મુનિએ આ જોયુ. અને પેલા ગૃહસ્થના ગયા પછી જિનદાસને આંસુ આવવાનું કારણ પૂછ્યું ત્યારે તેણે બધી હકીકત કહી દેખાડી. આથી મુનિશે કહ્યું, ભાઈ ! સુખ-દુઃખ એ કર્માધીન છે, તેા તેને હ-શેક કરવા એ નિરથ ક છે, માટે જે સ્થિતિ આવી પડે તેમાંજ સતે।ષ માનવા છતાં ભક્તામર સ્તોત્રના ૩૭ મા શ્લેાકનુ' હું' બતાવું તે પ્રમાણે આરાધન કર તા સુખી થઇશ.”
જિનદાસ પણ પૂજ્ય મુનિવરના બતાવ્યા પ્રમાણે નિરંતર આરાધન કરે છે એમ કરતાં કેટલાક મહિનાઓ વીતી ગયા. એક વખત કોઈ વણઝારા પાટીયા ઉપર માલ ભરીને ત્યાંથી નીકલ્યા. તે વસ'તપુર તરફ જતા હૈાવાથી જિનદાસ પણ મુનિરાજની રજા લઇ તેની સાથે જવા નીકળ્યેા. રસ્તામાં એક જ ગલમાં થઇને કાલે પસાર થતા હતા, તેવામાં અંદર અંદર ઝાડાના ઘર્ષણ થવાથી એકાએક દાવાનલ લાગ્યા અને
