________________
ભીમસેન ચરિત્ર અપમાનની દાહક વાલા તેના અંગેઅંગને દઝાડતી હતી. છતાં પણ તે શાંતિથી બે :
પ્રિયે! તું શાંત થા. હું છું પછી તારે, ચિંતા કરવાનું કોઈ જ કારણ નથી. આ રાજનો કર્તાહર્તા હું જે છું. નગરજને મારી જ આજ્ઞાનું પાલન કરે છે. ભીમસેનને તે આ રાજમાં કોઈ ઓળખતું પણ નથી. બધે મારે જ પ્રતાપ ને સત્તા છે. ભીમસેન તો માત્ર નામનો જ રાજા છે. તે આ રાજ્યમાં કંઈપણ કરવા સમર્થ નથી. કારણુ મારી આજ્ઞા વિના આ નગરમાં પાંદડું પણ હાલતું નથી.
પ્રિય ! હવે તું વધુ શેક ન કર. તું તો મારું જીવન છે. મારે આનંદ છે. તારું હું આ દુઃખ જોઈ શકતા નથી. તું સ્વસ્થ બન. ચિંતાઓને ફગાવી દે. હું તારાં બધાં જ મને પૂર્ણ કરીશ. તું શ્રદ્ધા રાખ કે આ રાજમાં મારી જ આણું વતે છે ને હું ધારું તે કરી શકું તેમ છું. માટે હવે તું ખેદ કરીશ નહિ.”
સ્વામિન ! તમારી બધી વાત બરાબર છે. પરંતુ રાજગાદીએ જે બેઠા હોય તે જ રાજા ગણાય. નેકરની માફક રાજકારભાર ચલાવે તેથી કંઈ તે રાજા ન બની જાય. લોકે પણ તેને રાજા સમજીને તેને માન આપે જ નહિ.
ભીમસેન નરેશ કંઈપણ કરતા નથી. આખો દિવસ સ્વર્ગના સુખમાં મહાલે છે અને તમે આખો દિવસ ગદ્ધા વિતરું કરે છે. તેથી તમને ચિંતા અને દુઃખ સિવાય બીજું શું મળે છે?
