________________
સંયમના પંથે
'૬૩
સાંજ અને સવાર, સુખ અને દુઃખ, આશા અને નિરાશા, જય અને પરાજય, અમીરાઈ અને ગરીબી એમ કો જગતમાં ચાલયા જ કરે છે. કાળનું ચક્ર નિરંતર અવિરતપણે ઘૂમતું જ રહે છે. આયુષ્ય ક્ષણ ક્ષણ કરતું ધીરે ધીરે ને ધીમે ધીમે ક્ષીણ થતું જાય છે. અને અંતે આ જીવ કાળનો કે િબની જાય છે.
ત્યારે માનવીના પરિવારમાંથી કેઈપણ તેની સાથે આવતું નથી. પુત્ર, પત્ની, માતા, પિતા, મિત્ર, સ્વજન એ સમયે કંઈ કામ લાગતા નથી. અને એ બધાંયને અહીં જ મૂકીને પક ગમન કરવું પડે છે. તે સમયે તે આ ભવે જે કંઈ સુકૃત અને દુષ્કૃત કર્યા હોય તે જ સાથે આવે છે. બાકીનું તે બધું જ અહીને અહીં જ છોડીને ચાલ્યા જવું પડે છે.
ગુરુ મહારાજ કહે છે તે સાવ સત્ય છે. સર્વજ્ઞ ભગવંતે પ્રરૂપેલે ત્રણ લેકમાં પ્રસિદ્ધ એ જૈનધર્મજ કલ્યાણકારી છે. અને તેમાંય નિવૃત્તિ માર્ગ તે અનંત કલ્યાણકારી છે. તેની આરાધનાથી આ સમસ્ત સંસારને, આધિ, વ્યાધિ અને ઉપાધિનો, જન્મ, જરા અને મરણનો સર્વથી નાશ થાય છે.
મારે પણ હવે એ જ ધર્મનું આરાધન કરવું જોઈએ. અને કાળ મારે કોળિયો કરી જાય તે અગાઉ જ મારે હવે તેની સાધના કરી લેવી જોઈએ. નહિ તે આ આયુષ્યને શે ભરોસે? આ રીતે ગુણને બાકીની આખી રાત આમ આત્મચિંતનમાં પસાર કરી.
બીજે દિવસે સવારના તેણે પોતાના મંત્રીઓને બોલાવ્યા
