________________
૩૫
સુમિત્રનું દેશાંતર ગમન છે. દેશ વિદેશમાં ફરતાં મેં આપની ઘણી જ કીર્તિ સાંભળી. આપની દીકરીઓ અને રાણીમાની પણ ઘણું જ પ્રશંસા સાંભળી. આથી હું બીજા દેશોમાં વધુ ન રોકાતાં સીધે જ આપને ત્યાં દોડી આવ્યા....”
એ ઘણું સારું કર્યું તે સુમિત્ર! હવે તારા સ્વામીએ તને ક્યા કામે મોકલ્યા છે, તે જણાવવા ગ્ય હોય તે મને જણાવી
એ શું બોલ્યા રાજન્ ! આપ જ તે એ કામ કરી શકે તેમ છે. આપને એ નહિ જણાવું તે એ કામ પાર શી રીતે પડશે ?..” સુમિત્ર બેલ્યો.
બલવામાં તું ઘણે ઉતાદ લાગે છે સુમિત્ર ! જે રાજાને તારા જેવા દૂતે છે એ રાજા કેટલે ભાગ્યશાળી અને પ્રતાપી હશે! એ તે હવે મારે કલ્પના જ કરવી રહી...”
: “આપ પણ રાજન ! મારા સ્વામીથી કયાં ઊતરે તેવા છે? આપના નામને ડંકે તે દશે દિશાએ વાગે છે. નગરજને તે ઊઠતાંની સાથે આપનું જ નામ પ્રથમ શ્રવણ
પરંતુ મારા સ્વામી અને આપની વચ્ચે એક ઘણે માટે ભેદ છે....”
એ કેવી રીતે ?”
મારા સ્વામીને બે રાજકુંવર છે. એકને જુઓ ને બીજાને ભૂલે. બુદ્ધિમાં તે જાણે બૃહસ્પતિ જોઈ લે.
