________________
આચાર્ય શ્રીહાષણ સુરિજી
ક
ભીમસેન હવે એકલા પડયા. ભાઈના વિરહથી તેનુ મન વ્યાકુળ બન્યું. ભાઈની યાદથી તેની આંખમાં આંસુ આવી ગયાં. પાતાના નાના ભાઈ નાની ઉં"મરમાં સ'સાર છેડીને નીકળી ગયેા, પણ પાતે નથી નીકળી શકતા એ વિચારથી પણ તેને પસ્તાવેા થવા લાગ્યા. અને પેાતાની અશકિતને નીંદવા લાગ્યા.
નાના ભાઈના ચાલ્યા જવાથી રાજવહીવટની જવાબદારી વધી. એ બધુ જ કામ કરતાં તેને હરિષેણુની યાદ સતત સતાવ્યા કરતી હતી. એ સમયે એ વિચારતા ઃ
‘સાધુ તેા ચલતા ભલા. આજે આ ગામ તેા કાલે ખીજા ગામ. ન જાણે હવે તેમના દર્શન મને કયારે થશે? ભીમસેને દીક્ષા તે ન લીધી, પરંતુ પોતાનું જીવન વિશુદ્ધપણે વ્યતીત કરવા લાગ્યા. ધર્મક્રિયા તે વધુ ને વધુ કરવા લાગ્યું.
આ બાજુ હરિષેણ મુનિએ પણ પેાતાનુ' જીવન અઠ્ઠલી નાંખ્યું. પેાતે એક સમય રાજવી સંતાન હતેા તે એ વિસરી ગયા. અને ખૂબ જ એકાગ્ર બની આત્મ સાધના કરવા લાગ્યા. આચાર્ય શ્રીની નિશ્રામાં તેમણે શાસ્ત્રાના અભ્યાસ સર્ કર્યાં. વ્યાણુ, ન્યાય વગેરેનું અધ્યયન કરવા લાગ્યા. જપ અને તપથી આત્માને વિશુદ્ધ બનાવવા લાગ્યા. ખૂબ જ સાવધાનીથી અપ્રમત્તભાવે જીવનના દિવસે વ્યતીત કરવાલાગ્યા.દિવસે વીતતા ગયા તેમ તેમનું જ્ઞાન વધતુ
