________________
૩૫૮
ભીમસેન ચરિત્ર એ વેઠીને મને શું મળવાનું? તેમાં મારું શું સાધ્ય થવાનું? મારે તે જન્મ વિફળ જ જવાનો?
પણ નહિ, હજી કંઈ બગડી નથી ગયું. હજી મારામાં યૌવનની તાઝગી છે. તરવરાટ છે. મારી બધી ઇન્દ્રિયે હજી પણ સ્વસ્થ ને નિગી છે.
જે આયુષ્ય વીતી ગયું તે ભલે વીતી ગયું. બાકીના મારા આયુષ્યની પળેપળ હું આત્મકલ્યાણમાં ખર્ચી નાંખીશ.
સંસારમાં રહીને તે એ કંઈ જ બની શકે તેમ નથી. આથી હું હવે દીક્ષા જ અંગીકાર કરીશ. પૂજ્ય આચાર્ય ભગવંતે ભાખેલે એ પવિત્ર અનાગરી ધર્મ જ પાળીશ.
આમ સૌ ધર્મભાવના અનુભવી રહ્યા હતા. વ્યાખ્યાન પૂરું થયા બાદ સૌ કેઈએ પોતાની યથાશક્તિ પ્રમાણે વ્રતના પચ્ચક્ખાણ લીધા. નિયમની પ્રતિજ્ઞા લીધી. અને સ્વ સ્વ સ્થાનકે ગયા.
પણ હરિપેણ તે આચાર્ય ભગવંત પાસે જ બેસી રહ્યો. વડીલ બંધુ આદિને તેણે જવા દીધા. અને એક ત્યાં સંતના સાનિધ્યમાં ઊભે રહ્યો.
મહાનુભાવ! તમે હજી કેમ અહીં ઊભા છે ? આપને કંઈ પૂછવું છે ?' વાત્સલ્ય નીતરતા સ્વરે સૂરિજીએ કહ્યું.
ગુરુદેવ! આપની વાણીની મારા ઉપર એટલી બધી ઘેરી અસર થઈ છે, કે આપની પાસેથી મને દૂર થવાનું મન જ થતું નથી.
આપે એટલી સચોટતાથી માનવ ભવની દુર્લભતાનું
