________________
ગુરૂની ગરવી વાણી તેને યથાર્થ ઉપયોગ કરી લેવામાં ન આવે, આ ભવમાં પુણ્યનો સંચય કરી તેને સાર્થક કરવામાં ન આવે, તે આ માનવભવ કયારેય પાછો મળતો નથી.
માટે હે પુણ્યશાળી આત્માઓ ! ધર્મનું આરાધન કરી, ધર્મમાં રાતદિવસ રત બનીને તમે તમારા માનવજન્મને સાર્થક કરે.
કારણ જ્યાં સુધી આ શરીર સ્વસ્થ અને રોગરહિત છે. વૃદ્ધાવસ્થા આવી નથી, પાંચે ઈન્દ્રિયો હજી બરાબર કામ આપે છે, અને આયુષ્યને અંત થયો નથી ત્યાં સુધી સુજ્ઞજનેએ આત્મકલ્યાણ કરી લેવું જોઈએ. - ઘર બળવા લાગ્યું હોય અને કૂ ખેદી તેને હેલવવા જવું, એ તે મૂખાઈ જ ગણાય ને ? કયો ડાહ્યો પુરૂષ તેમ કરે ? - તેમ જ્યારે શરીર રોગથી ઘેરાઈ ગયું હોય, આંખે ઓછું દેખાતું હોય, કાને સંભળાતું ન હોય, પગ અને હાથ ધ્રુજતા હેય, સ્થિરપણે ન ઊભા રહેવાતું હોય, કે ન બેસતું હોય અને મૃત્યુ નજદીકમાં જ જણાતું હોય ત્યારે શું આત્મકલ્યાણ તમારાથી થઈ શકવાનું છે ખરું ?
માટે ભવે ! અત્યારથી જ જાગ્રત બને. પ્રમાદને - ત્યાગ કરો. આત્મધર્મનું આરાધન કરે.
આયુષ્ય તે પાણીના બુંદ જેવું અસ્થિર છે. પરપોટા જેવું તે ક્ષણિક છે. અને રાજ્યાદિક વૈભવે તે વિજળીના ચમકારા જેવાં છે. આમ જે સમજાતું નથી અને પ્રમાદને ભી. ૨૩
