________________
ગુરૂની ગરવી વાણી
૩૫૧
તેલને ભરેલે મોટો કુંડ છે. એ કુંડની વચમાં એક ૨ ઈંભ છે. એ રથંભ ઉપર રાધા પૂતળી છે. એ પૂતળીની નીચે ઉલટસુલટ કમે ફરતા એવા ચાર ચકો સતત ફર્યા કરે છે. આ ઉપરાંત આ રથંભ ઉપર એક મોટું ત્રાજવું લટકાવેલું છે.
આ ત્રાજવામાં ઊભા રહી જે કઈ નીચી નજરે એટલે કે તેલમાં પડતા રાધા પૂતળીના પડછાયાને જઈ તેની ડાબી આંખને તીરથી વીંધી શકે, તેણે રાધાવેધ સિદ્ધ કર્યો કહેવાય.
આ રાધાવેધ અત્યંત દુર્ઘટ છે. તેમ સુકૃત વિનાનો હારી ગયેલે માનવભવ ફરીથી પ્રાત્પ કે અશકય છે.
પૂર્ણિમાની એક રાતે સરોવરના કાંઠા ઉપર રહેલા કાચબાએ, પવનના ઝપાટાથી સેવાલ દૂર થતા ચંદ્રને પ્રકાશ જે.
આ પ્રકાશ જોવા માટે તે પોતાના કુટુંબને લાવવા દેડ. કુટુંબને લઈ એ પાછો ફર્યો ત્યારે બધું જ પૂર્વવત્ હતું. સેવાલને લઈ ચંદ્રનું દર્શન થતુ ન હતું.
આ કાચબો કદાચ ફરી ચંદ્ર દર્શન કરવા ભાગ્યશાળી બને, પરંતુ મનુષ્યભવને ગુમાવનારે જીવ ફરીથી તે જન્મ પામી શકતું નથી.
અસંખ્ય એજનના વિસ્તારવાળે અને હજાર જન ઊંડે એ સ્વયંભૂરમણ સમુદ્ર છે.
