________________
ગુરૂની ગરવી વાણી
તને કેવી રીતે ખબર પડી કે હું એ યુવાનના વિચારમાં છું ? ખેર, કંઈ નહિ, તું એ યુવાનને પત્તે મેળવી લાવ. અને હું તને એક પત્ર લખી આપું છું, તે તું તેને આપી દેજે.” રાણીએ સુચના કરી. અને જતાં જતાં કહ્યું : જેજે. આ વાતની કઈને જાણ ન થાય. ખૂબ જ સાવધાની અને ખબરદારીથી આ કામ કરજે.” - સજજને ! વિચાર કરજો. આ રાણી પરિણીતા છે. રાજરાણું છે. છતાં પણ પિતાના પતિ સિવાય બીજા પુરુષને ભેગવવા કામાંધ બની છે. દાસીને એ આ વાત તે ખાનગી રાખવા જણાવે છે. કારણ જે આ કર્માની રાજાને ખબર પડી જાય તે તે પિતાનું આવી જ બને.
ભવ્ય ! આ સંસારમાં ઘણું મોટા ભાગના માણસે આ રાણી જેવાં જ છે. પાપનો તેમને ડર નથી હોતે. પાપથી પકડાઈ જવાને જ તેમને ડર હોય છે, ખરું જોતાં તે માણસે પાપથી જ ડરવું જોઈએ. પાપકર્મને વિચાર કરતાં જ ભય લાગવો જોઈએ. પરંતુ આવું ભાગ્યે જ બને છે. માણસ પાપ જરૂર કરે છે, પણ એ પાપની કેઈને જાણ ન થાય, તે માટેની જ એ સાવધાની રાખે છે. પરંતુ આવું પાપ કયાં સુધી છૂપું રહી શકે ? કદાચ જગતથી તે છાનું રહી શકે પણ કર્મરાજાની આંખમાંથી એ અછતું રહે ખરું?
દાસી પણ આવા કામ કરવામાં કુશળ હતી. રાણીને પત્ર લઈ એ યુવાનના મહેલે ગઈ યુવાનને મળી. તેને પરિચય કેળવ્યું અને તેને વિશ્વાસમાં લઈદાસીએ રાણીને પત્ર આપ્યો.