________________
સજે શત્રુ શણગાર
૨૮૭
ઓહ! તેમનો વિચાર આવતાં જ મારું હૈયું કકળી ઊઠે છે!
નહિ, નહિ, મારે નથી જોઈતું આ રાજ. નથી ખાતા મને આ વિભવ ને વિલાસ! ' અરે ! મને કોઈ બચાવે ! મારા અંગે અંગમાં દાહ બળે છે. હે ભગવાન! મારા ભાઈ અને ભાભીને જ્યાં હોય ત્યાં સુખી રાખજે !
આવી બળતરામાં હરિર્ષણનું મન અસ્વસ્થ બની ગયું. બુદ્ધિ ઉપરનો કાબૂ તે ગુમાવી બેઠા. મંત્રીઓએ રાજવૈદોને તેડાવ્યા. સારવાર કરાવી. ઘણા દિવસો બાદ ફરી તેમણે રવરતા પ્રાપ્ત કરી.
પરંતુ અસલ જેને તરવરાટ જોવા મળતું નથી. ખૂબ જ ઉદાસ રહે છે. રાજકાજની પ્રવૃત્તિ પણ જાણે ના છુટકે કરતા હોય તેમ કરે છે.
અને પોતાની પત્ની અને જેના નિમિત્તે આ બધું બન્યું તે વિમલા દાસીને તેમણે કાઢી મૂકી છે. અને હવે એ નરેશ ! આપના જ આગમનની રાહ જુવે છે.
ખરેખર ! રાજગૃહી આજ નધણીયાતી બની ગઈ છે. ત્યાંની પ્રજા હવે તેનો અસલ રાજવી માંગે છે. આ અમારું તે માનવું છે, નરેશ ! કે આ૫ અબઘડી પ્રયાણ કરે. આપને જરાય લેહી નહિ રેડવું પડે. વિના યુદ્ધ જ રાજગૃહી આપના ચરણે નમશે. ગુપ્તચરે પિતાની વાત પૂરી કરી.
