________________
મહાસતી સુશીલા
૨૭૧ રંગ મંડપ બરાબર મધ્યમાં હતું. ને તેની ચારે બાજુ ભમતીની રચના કરી હતી. આ રચના એવી કુશળતાપૂર્વક કરી હતી કે ચારે બાજુની પ્રતિમાનું દર્શન એક જ સ્થળે ઊભા રહીને થઈ શકતું. આ માટે વચલા કેઈ પણ તંભને અંતરાય નડતે નહિ. આમ તે લગભગ બધું જ સૌયાર થઈ ગયું હતું. માત્ર મુખ્ય શિખરના કળશનું કામ બાકી હતું.
આ કળશ શુદ્ધ સુવર્ણને મૂકવાનું હતું. સુવર્ણકારે એ કામમાં લાગી ગયા હતા. એ કળશ પણ તૈયાર થઈ ગયે. મંગલ ચોઘડિયે કળશ શિખર ઉપર ચડાવવામાં આવ્યા.
પણ આશ્ચર્ય ! બીજે દિવસે ભીમસેને જોયું તો એ કળશ નીચે પડયે હતે. શિખર ધડ વિનાના માથા જેવું કળશહીન હતું.
આમ કેમ? તેણે શિલ્પીઓને પૂછ્યું. શિલ્પીઓએ આ અંગે તપાસ કરી. મંદિરની રચનામાં તે કંઈ ભૂલ નથી ને? નકશા સાથે બધી જ રચના તપાસી જોઈ. તેમાં કંઈ જ ભૂલ ન હતી.
તે શું મુહૂર્તમાં કંઈ ફેર પડયે હશે? જોતિષીઓને એલાવી પૂછયું. તેમણે આવી ગ્રહ-નક્ષત્રો-સૂર્ય-ચંદ્ર-અંશ અક્ષાંશ વગેરેનું ગણિત ગયું. - તે ય બરાબર અને ચક્કસ હતું. તે પછી કળશ પડી કેમ ગયે?
