________________
૨૬૨
ભીમસેન ચરિત્ર ઝવેરીએ ફેરવી ફેરવીને એક એક અલંકાર જે. તેનું મન શંકામાં પડી ગયું. આ અંલકાર આ પરદેશીના નથી. સામાન્ય કે અસામાન્ય પ્રજાજનનું ગજું નથી કે આવા અલંકાર પિતા માટે એ ઘડાવે. આવા અલંકારો તે રાજા ને તેના પરિવારના જ હોય. અને અલંકાર ઉપરની રાજમુદ્રા જોઈ તેની આ શંકા દઢ થઈ.
તેણે પરદેશીને કહ્યું !, “તમે અહીં ડીવાર બેસે. ત્યાં સુધીમાં હું એના કિંમતના દામ લઈને આવું છું.'
પરદેશીને બેસાડી ઝવેરી ઉતાવળે મારી પાસે આવ્યે. બધી વિગત જણાવી. મેં સુભટો મોકલીને તેને કેદ કરાવ્યું. ને મારી પાસે હાજર કરાવી તેને બધી વિગત પૂછી.
પ્રથમ તે કંઈવાર સુધી તેણે એક જ વાત ગેખ્યા કરી. આ અલંકાર મારા જ છે. મેં એ અલંકાર જાતે જોયાં. સુલોચનાએ પણ તે જોયાં. તેના ઉપર રાજગૃહીની મુદ્રા હતી. વળી સુલોચનાના જેવા અલંકાર હતા, તેવા જ અલંકાર એ હતાં. અમે અનુમાનથી પછી નકકી કર્યું, કે આ અલંકાર તમારાં જ છે. તમારી પાસેથી એ પરદેશીએ ગમે તેમ ચોરી લીધા છે. બસ એ પછી મેં તેને બંદીખાનામાં નંખાવ્યો. અને એ તમામ અલંકારો સુલોચનાને સાચવવા આપી દીધાં.”
મોટીબેન ! લે તમારા આ અલંકારે. છે જ ને એ તમારાં?” વિજયસેન વાત પૂરી કરે ત્યાં જ સુચના અનં. કાર લઈને આવી પહોંચી.