________________
સસાર અને સ્વપ્ન
૧૨
ચરણરજ મસ્તકે ચડાવી અને વિનયથી વિદાય લઈ પેાતાના ખડમાં આવીને બેઠી. ત્યાં દાસીઓને ભેગી કરી અને ધર્મ કથા તેમજ પ્રભુસ્તવન કરવા લાગી,
સમયને જતાં કઈ વાર લાગે છે ? આંખના પલકારામાં તા સવાર પડી. સૂર્યના કિરણેથી રાજગૃહ નગરી ચમકી ઊઠી. સૌ આળસ મરડીને બેઠાં થઈ ગયાં, ને સૌ સૌના કામે લાગ્યાં, શતે શાંત ને સૂસ્ત પડેલી ાજગૃહ નગરી દિવસ ઊગતા જ પ્રવૃત્તિથી ધમધમી રહી.
ગુણુસેન અને પ્રિયદર્શીના પણ પાતપોતાની પ્રવૃત્તિમાં પડ્યાં. પણ રાતના સ્વપ્નને બેમાંથી કોઇ વિસયું ન હતું. ગુણુસેને રાજદરબાર ભરાતા અગાઉ જ અનુચરાને મેકલી સ્વપ્નશાસ્ત્રો અને નૈમિત્તિકાને રાજસભામાં હાજર રહેવા આમંત્રણ દેવા મેાકલી દીધા હતા.
રાજગૃહ નગરમાં જાતજાતના વિષયના નિષ્ણાતા અને પ્રકાંડ વિદ્વાના રહેતા હતા. જાણે સરસ્વતીના દરખાર ! નેયાયિકા, વ્યાકરણશાસ્ત્રીઓ, સાહિત્ય સમ્રાટ, કવિઓ, સંગીતજ્ઞા અને યુદ્ધ નિષ્ણાત્તા બધા જ આ નગરની શાલા હતા.
ગુણુસેને નૈમિત્તિકેને આમંત્રણ પાઠવ્યુ. એ આમ ત્રણ મળતાં જ સૌ રાજસભામાં હાજર થઈ ગયા. રાજા પધારે તે અગાઉ તા રાજસભા હકડેઠઠ ભરાઈ ગઈ હતી. નગરજનાને ખબર પડી ગઈ હતી કે પોતાના પ્રિય રાજાની રાણીને શુભ સ્વપ્ન આવ્યું છે ને તેના ફળાદેશ કાઢવા માટે આજે
