________________
૨૧૪
ભીમસેન ચરિત્ર પાશને લઈ ભીમસેનને અસહ્ય વેદના થતી હતી. પરંતુ તેની તેણે પરવા ન કરી. ઉલટુ વેદનાને વધુ વધારી મૂકી. તેણે શ્વાસ રોકી રાખ્યા. ને મૃત્યુની રાહ જોવા લાગ્યા.
પણ એ મૃત્યુ ય તેનું વ્હાલું ન બન્યું. જેટલા આવેગથી અને આવેશથી તેણે મૃત્યુની ઝંખના કરી તેના બમણા વેગથી મૃ યુ દૂર ભાગતું ગયું.
થોડા સમય સુધી એ અદ્ધર ટીંગાઈ રહ્યો. મૃત્યુની વેદના અનુભવી રહ્યો. ત્યાં જ તો એ ધબ દઈને જમીન ઉપર પડશે. પાશ તૂટી ગયે. પડતાંની સાથે જ તેના મેંમાંથી શબ્દ સરી પડયા. અરિહંત.... | મેને એ પાશ કંઈ એકાએક તૂટી નહતો પડશે. ભીમસેન જ્યારે જીવન અને મૃત્યુ વચ્ચે ઝોલા ખાઈ રહ્યો હતું, ત્યારે ત્યાંથી થોડે દૂર એક જટાધારી સાધુ પસાર થઈ રહ્યો હતે.
ભીમસેનને મૃત્યુની રાહ જોતો જોઈ એ ઉતાવળે ત્યાં આવ્યું. પિતાની પાસે રહેલા તીફણ ત્રિશુળથી તેણે વડવાઈઓ ઉપર ઘા કર્યો. અને પાશ તૂટી ગયે. ભીમસેન મૃત્યુની વાટ જેતે હતા. પણ તેને જીવન જ મળ્યું કે જેનાથી તે ભારેભાર ત્રાસ અનુભવી રહ્યો હતે.
સાધુએ ભીમસેનને ચત્તો સૂવા. કમંડળમાંથી પાણી છાંટયું. તેના હાથ પગ દબાવ્યા. પ્રેમથી છાતી પંપાળી. તેના ભીના વદનને કૌપીનથી લૂછી નાંખ્યું. અને હેતાળ અવાજથી પૂછયું :
