________________
• ૨૦૬
ભીમસેન ચરિત્ર આગની ઝાળ લાગતાં જ એ તો સળગી ઊઠયું. જોતજોતામાં એ ઝૂંપડી ભસ્મિભૂત થઈ ગઈ.
સુશીલા ફરી ઘરબાર વિનાની થઈ ગઈ. બાળકે ફરી ઠંડીમાં ધ્રુજવા લાગ્યાં.
આ બધું જોઈ અને અનુભવી સુશીલાનું હૈયું ચીરાઈ જતું હતું. તેનું અંતર આકંદ કરી રહ્યું હતું. તે વારંવાર પિતાના કર્મનો વિચાર કરતી હતી. અને આ સઘળું પિતાના પૂર્વકૃત કર્મોનું જ ફળ છે, તેમ સમજી હૈયાને શાંત રાખી, સ્વસ્થ ચિરો સમભાવપૂર્વક આ બધું સહન કરતી હતી.
- ભદ્રાએ તે ઝૂંપડી બાળી નાંખી. થોડી ઘણી જ ઘર વખરી હતી, તે પણ તોડી ફેડી નાંખી અને જાણે કંઈ જ બન્યું નથી તેમ ઠસ્સાથી ચાલી ગઈ.
આ ઝૂંપડી વસ્તીથી ઘણું દૂર હતી. આથી તેને કઈ બચાવનાર પણ ન હતું. ઝૂંપડી ખાખ થઈ ગઈ. ભદ્રા ચાલી ગઈ. સુશીલા બાળકને લઈ, નવકાર મંત્રનું રટણ કરતી ત્યાં જ ઘણો સમય સુધી ઊભી રહી.
આમ નિષ્ક્રીય ઊભું રહે કયાં સુધી ચાલે? થોડી વારે અંતરની પૂરી સ્વસ્થતા મેળવી સુશીલા કામની શોધમાં જવા લાગી. રહેવા માટે પણ જગાની તપાસ કરવા લાગી.
શોધ કરતા ત્યાંથી થોડે દૂર કિલ્લાના એક જીર્ણ ભાગ આગળ થેડી જગા હતી તે તેણે જોઈ. અને ત્યાં જ તેણે રહેવાનું રાખ્યું. દેવસેનને અને કેતુસેનને ત્યાં બેસાડી એ કામની શેધમાં નીકળી.