________________
માત પણ ન આવ્યુ
૧૮૯
હતું. ઘડી પછી તેા એ સઘળા દુઃખાના, જીવન સમસ્તની યાતનાના અંત આવવાના હતા.
પણ વિધાતાએ ભીમસેન માટે કઈ જુદું જ નિર્માણ
.
કર્યુ હતું. તેણે સુખ માંગ્યું તેા દુઃખ આપ્યું. ભિખ માંગી તા તિરસ્કાર આપ્યા. નાકરી માંગી તે બેકારી આપી. અરે! માત માંગ્યું તે એણે જીવન આપ્યું. કોઈ વાતે ય વિધાતા તેની તરફેણ નહાતી કરતી. એ કઈ જુદા જ મિજાજમાં હતે.. ભીમસેનને તેણે મેાતના મુખમાંથી પાછા ધકેલી દીધા.
શેઠે આવીને તેના ઉપર દયા કરી. પરાપકાર કર્યાં. કહ્યું છે કે, પારકાના ભલા માટે જે પ્રયત્ન નથી કરતા તેએને જન્મ નિષ્ફળ જ છે, માટે માનવીએ પેાતાના અને તે તમામ રીતે સામા માણસ ઉપર જરૂરથી ઉપકાર કરવા.
..
પરોપકાર કરવા જતાં પ્રાણની આહુતિ દેવી પડે તે પણ ઇ દેવી. કારણ પરીપકાર કરવા જતા થતું મરણુ શ્રેષ્ઠ છે. અને વિધાતાએ સૂર્ય, ચંદ્ર, વૃક્ષા, નદી, ગાયા અને સજ્જનાનુ સન પરોપકાર માટે જ કર્યું છે. હવે જે માણસા અન્યને ઉપકાર નથી કરતા. તેનાથી તે જંગલમાં ઉગેલુ ઘાસ પણ ઉત્તમ છે, એ ઘાસ જેવું ઘાસ પણ પેાતાના પ્રાણનું બલિદાન દઈ પશુઓનુ પાષણ કરે છે. લડાઈમાં લડતાં સૈનિકોનુ તે રક્ષણ કરે છે.
શ્રી જનાર્દને એક વખત કાંટા લઇને પરીપકાર અને મુક્તિને તળ્યાં અને તેમણે નક્કી કર્યુ· કે મુક્તિ કરતાં, પણ પાપકાર બહુમૂલ્ય છે. અને આ માટે એમ કહેવાય
