________________
ભીમસેન ગિ
વિધિની વક્રતા અને વિચિત્રતાના વિચાર કરતા કરતા, પેાતાના પૂર્વભવના પાપને નીદતા અને હવે શુ થશે ? શું કરીશ? એવી ચિંતામાં શેકાતા, ભાંગેલા હુયે અને પગે ભીમસેન ધનસારને ત્યાં આવ્યે.
૧૭૦
‘કેમ ભાઈ ! શું થયું? હવે તે તારાં દુઃખ દ દૂર
થઈ ગયાં ને ?' ધનસારે પૂછ્યું.
શેઠ! નસીમ મારાં ઘણાં વાંકા છે. હું જ્યાં જ્યાં સુખની આશાએ દોડું છું ને ત્યાં જઈ ઊભા રહે... છું, ત્યાં ત્યાં નસીબ બે ડગલાં આગળ આવીને ઊભુ' જ રહી જાય છે. જિતશત્રુએ પણ મને ના પાડી. હવે હું મારા બાળક અને પત્નીને મારૂ મેાં કેવી રીતે બતાવીશ ? એ બિચારાએ ત્યાં કેવી રીતે જીવતાં હશે? ભીમસેને કકળતા હૈયે કીધું. અને પછી ઉમેર્યુ
શેઠ! હવે તેા ખસ મારે અહીથી તરત ચાલ્યા જ જવું જોઈ એ, જ્યાં હવે કેઈ આશા નથી, ત્યાં રહીને પૃથા સમય શા માટે વ્યતિત કરવા ? માટે દયાળુ ! તમે મારા શસ્રા મને પાછાં આપે।. હું હવે અહીંથી ચાલ્યે! જ જઈશ. શેનાં શસ્ત્રા ને શી વાત ?' ધનસારે પાઘડી ફેરવી. તેના મનમાં શેતાન વસ્યા. તેણે ભીમસેનની લાચારીને લાભ ઉઠાવવા માંડયેા. ભીમસેનને કોઈપણ રીતે જૂડો પાડી શકાય તેા જ તેને આપવાના પગારમાંથી બચી શકાય. અને એટલ ધન ખેંચી શકે. આમ ધનના પાપે તેણે ભીમસેનને આંખ ફેરવીને વાત કરી.
