________________
સંસાર અને સ્વપ્ન
જૈનેની વસ્તી હોય ત્યાં જિનાલય, ઉપાશ્રય, જ્ઞાન મંદિર, પૌષધશાળા, પાઠશાળા વગેરે ન હોય તેમ બને જ કેમ? અને તેમાં રાજગૃહ તે મગધની રાજધાનીનું નગર
રાજગૃહના રસ્તા ઉપરથી પસાર થનાર સૌ કોઈને ઉન્નત ને ગગનચુંબી જિનાલયના શિખરનું દર્શન થાય જ. અધા જ દેરાસર શિખરબંધી. ઊંચે ઊંચે જિનશાસનની ધર્મ પતાકા ફરકયા કરે અને સૂર્યના તાપમાં સુવર્ણના કળાત્મક કળશ ચળકયા કરે. એક દેરાસર જુવેને બીજા દેરાસરને ભૂલે. એક એકથી ચડીયાતી દરેકમાં કારીગીરી. બહારથી દેરાસર જેનારનું હૈયું ભવ્યતાથી ભરાઈ જાય એવાં એ ભવ્ય દેરાસર, ઉપાશ્રયે, પૌષધશાળાઓ અને જ્ઞાન મંદિરે પણું એવાં જ વિશાળ. બહારથી એ જેટલા ભવ્ય જણાય તેનાથી ય વિશેષ એ અંદરથી દિવ્ય લાગે. ત્યાંના પવિત્ર વાતાવરણમાં જગતના તમામ તાપ અને સંતાપ શમી જાય. - હવેલીઓ તો બધી જ ગગનચુંબી ગગન સાથે વાતે કરે. તેના ઝરુખા કલાત્મક રાતે દીવાઓના ઝગમગાટથી રસ્તાઓ ઝળહળાં બની રહે.
એ નગરના કોઈપણ ખૂણે ઘૂમનારને સમૃદ્ધિનાં જ દર્શન થાય. સાહાબી જ સાહ્યબી જોવા મળે. દુઃખ અને દારિદ્ર શેઠાં ય ન જડે.
ત્યાંના લોકો પણ સુખી અને સંતોષી. ધર્મપરાયણ અને પ્રામાણિક. પાપભીરૂ બધા જીવ. વસે બધાં જ અઢારે વર્ણના લેક. પણ સૌ સૌના ધર્મમાં રત. કેઈ કોઈની સાથે