________________
DI
Vin
નહિ જ બેટા ! હાં'
-
ભીમસેન રસ્તાની એક ખાજુ બેઠા હતા. તેના વદન ઉપર ચિંતાઓ સ્પષ્ટ જણાતી હતી. ભૂખના લીધે તેનું વદન મ્યાન ખની ગયુ' હતું. આંખેામાં આંસુ તરવરતાં હતાં. અને અંગેઅંગમાંથી થાક વરતાતા હતા. નાકરી જતી રહેવાથી તે સખ્ત મુઝવણ અનુભવી રહ્યો હતા.
આ નગરમાં તે પરદેશી હતા. દયાસાવથી લક્ષ્મીપતિ શેઠે તેને નેકરી આપીને આશરેશ આપ્યા હતા. એ એકમાત્ર આશરો છીનવાઇ ગયા હતા. તેમાં ઘણી ખરાખ રીતે તેને ઘરબહાર નીકળવું પડયું હતું. આથી હવે ખીજું કાણુ આ નગરમાં તેને કામ આપે ? આ વિચારથી તે સતત ને અસહ્ય અકળામણુ અનુભવી રહ્યો હતા. તેની બુદ્ધિ કામ નહેાતી કરતી. તે અનેક સકલ્પ વિકલ્પ કરતા હતા. પેાતાના ભાગ્યને જ દોષ દેતા હતા. અને વીતરાગ પ્રભુનું સ્મરણુ કરતા તે આ ઉપાધિમાંથી ઉગરવાના વિચાર શેાધી રહ્યો હતા. ત્યાં એક આગ તુકે તેને આ દશામાં જોઇને સહાનુ ભૂતિથી પૂછ્યું : અરે ભાઈ ! તું આમ કેમ પ્લાન વદને
C
