________________
ભદ્રાની ભાંડ, લીલા
૧૪ તે જીરવી શકે છે. પણ આ જાતનું કલંક ને આ જાતના અપમાન તેઓ સહન કરી નથી શકતાં. આથી ભીમસેન રડતી આંખે ને બળતા હિયે સુશીલા અને બાળકોને લઈ બહાર નીકળી ગયે.
બાળકો–દેવસેન અને કેતુસેન આ જોઈને ડઘાઈ જ ગયા હતા. તેમને સમજ નહોતી પડતી કે આ શેઠાણી કેમ મારા મા-બાપને વઢે છે ને કેમ ગાળે દે છે. તે તે આ સાંભળીને હીબકે ને હીબકે રડતાં હતાં.
દેવસેન સુશીલાને રડતા રડતા પૂછતો હતે: “મા! મા! આ લોકો આપણને કેમ આમ બહાર કાઢી મુકે છે ?'
કેતુસેન પણ પૂછતે હતાઃ “મા ! મા! હવે આપણે કયાં જઈશું ?
સુશીલા અને ભીમસેન તેને શું જવાબ આપે? તેમને જ પિતાને કયાં ખબર હતી કે હવે કયાં જવાનું છે! કર્મના આદેશની જ તેઓ રાહ જોતાં હતાં. એ જ્યાં દેરી જાય ત્યાં જવાનું હતું. છતાંય સુશીલાએ કીધું
, બેટા! આપણું લેણ દેણ પૂરી થઈ. હવે તે જ્યાં ભાગ્ય દોરી જાય ત્યાં જવાનું.”
શેઠનું અંતર આ લેકેને આમ જતાં જોઈ દયાથી દ્રવી ઊઠયું. તેમને થયું: “આ બાપડા કયાં જશે ? શું કરશે ? શું ખાશે? આ ફૂલ જેવા બાળકનું હવે શું થશે?' આમ વિચાર કરતાં તે શેઠાણીથી છાનામાના ઘરમાં સીધુ લેવા ગયા. અને સીધાની પોટલી સંતાડી ભીમસેનને આપવા બહાર નીકળ્યા. ભી. ૧૦