________________
૧૪૦.
ભીમસેન ચરિત્ર પહેલેથી જ એનાં લક્ષણ સાશે નહોતાં જણાતાં. આજે તે વાસણ ચોર્યા કાલે મારાં ઘરેણું ચોરી જશે. કાલે તમારી પેટીમાંથી ધન ચોરી જશે. આવી ચાર બાયડીને વિશ્વાસ શો?” એમ એકી શ્વાસે ભદ્રા બોલતી જ ગઈ. પછી જાણે કંઈક યાદ આવ્યું હોય એમ ડોળ કરીને ફરી બેલી :
મારે હમણાં ને હમણાં મારા દાગીનાની તપાસ કરવી પડશે. એ તે ઉપાડી નથી ગઈને? આવી હલકટ સ્ત્રીને વિશ્વાસ છે?” એમ બોલીને એ પોતાના દાગીનાની તપાસ કરવા લાગી. આ માટે તેણે બધું ઉપર નીચે કરી નાંખ્યું. છેવટે કંઈ જ હાથમાં ન આવ્યું એટલે છાતી કૂટતી ને મોટે મોટેથી રડતાં એ બોલવા લાગી.
અરેરે! આ રડે તે મને લૂંટી લીધી રે! મારા ઘરેણાં તેણે ચેરી લીધાં રે! હાય ! હવે શું કરીશ રે!... મારા બાપને હવે શું જવાબ આપીશ રે...”
આ તે સ્ત્રીનું શું. તેમાંય ભદ્રા શેઠાણી રડવા બેઠાં. એ કંઈ રડવામાં બાકી રહેશે અને તેને તે ખોટું જ રડવાનું હતું. રડીને સામાના દિલની સહાનુભૂતિ છતી પોતાની વાત સાચી કરાવવાની હતી. આથી એ તે છાતી ફાટ રડ્યાં. જાણે સાત ખોટને એકને એક દીકરે ભરજુવાનીમાં મરી ન ગયો હોય.
ભદ્રાને રડવાનો અવાજ સાંભળી આડેસી પાડોશીઓ ભેગા થઈ ગયા. તમાસાને તેડું થોડું હોય છે? વગર આમંત્રણે જ સૌ એક પછી એક આવવા લાગ્યા. અને અંદર અંદર
