________________
-૧૨૪
ભીમસેન ચરિત્ર શેઠ! સાચે જ ગરીબ અને નિર્ધન માનવીનું જીવવું આ સંસારમાં દુષ્કર છે...”
ભીમસેનની આ દુઃખદાયક રિથતિ સાંભળી લક્ષમીપતિનું હૈયું આદ્ર બની ગયું. એ વેપારીનું નામ લક્ષ્મી પતિ હતું. તેને ભીમસેન ઉપર દયા આવી. અને કરુણાથી એ બેલ્યો :
“ભાઈ ! તારું દુખ ખરેખર અસહ્ય છે. કેઈ ભવના પાપકર્મો આજ તારે ઉદયમાં આવ્યા લાગે છે. પણ કંઈ નહિ. તું મુંઝાઈશ નહિ. ચિંતા ન કરીશ. તું મારે ત્યાં રહેજે અને કામ કરજે.”
ભીમસેન તરત જ બેઃ “પણું શેઠજી! હું આ નગરમાં એક નથી. મારી સાથે મારી પત્ની અને બે બાળકે પણ છે. તેમને હું આ નગરની બહાર વાવ ઉપર બેસાડીને આ છું. તેઓ મારી રાહ જોતાં હશે. અને બાળકો તે ભજન માટે અધીરાં બની રહ્યાં હશે.”
કંઈ વાંધો નહિ. ભલે તું તારા કુટુંબ સાથે અહીં ચાલ્યો આવ. એ સૌને પણ મારે ત્યાં સમાવેશ થઈ જશે.
અને હું તે તારા જેવા માણસની આજકાલ શેાધમાં જ હિતો. આજ અનાયાસે તું મળી ગયેલ છે. તેથી મારી ઘણી ચિંતા દૂર થઈ ગઈ છે. લક્ષમીપતિએ એમ કહી તેના કુટુંબને પણ સ્વીકાર કર્યો. થોડીવાર પછી કંઈક યાદ આવ્યું હોય એમ સંભાળી તે બોલ્યા :
જે ભાઈ! હું તને મારી વાત પણ કરું. અમે પાંચ ભાઈઓ હતા. અમારા દરેક વચ્ચે એકસરખો ને અતૂટ પ્રેમ
