________________
૧૬
ભીમસેન ર
મે' મારા મુખને, પરસ્ત્રીને નીરખીને મેં મારા નેત્રને અને બીજાના દોષાનું જ ચિંતન કરીને મેં મારા મનને દુષિત કર્યુ છે.
હું ભગવાન ! હવે મારી શી ગતિ થશે? હું ત્રિલેાકેશ્વર ! વિષયવાસનામાં આસક્ત બની હું ખરેખર વિટંખનાને પાત્ર થયા છું.
હૈ તીનાયક ! આપ તા સર્વજ્ઞ છે. સકલ તૈયના જ્ઞાતા છે. આપનાથી મારું' કર્યુ દુઃખ અને ભાવના અજાણી હાય, છતાં ય શરમાતાં શરમાતાં પણ મે મારી જે હકીકત, છે, તે આપને અક્ષરશઃ જણાવી છે.
હે દેવાધિદેવ ! મે” મારી બુદ્ધિને ભ્રમિત કરી નાંખી છે. મૂઢ મતિને લીધે મેં આપનું ધ્યાન ધરવાને બદલે એના મત્ત સૌન્દ્રય અને તેના વિલાસી અંગ ઉપાંગે નુ જ ધ્યાન ધર્યુ છે. સ્ત્રીએના રાગના કાદવને મેં મારા હૈયામાં એટલા ખધેા ભર્યાં છે, કેડે તારક ! શુદ્ધ સિદ્ધાંત સમુદ્રમાં ધેાવાથી પણ તે જાય તેવા નથી.
K.
હે પ્રભુ! મારુ. શરીર શુદ્ધ નથી. મન પણુ અશુદ્ધ છે. મારા દુગુ ણાના પાર નથી. કાઈપણ પ્રકારનુ વિશુદ્ધ આચરણ મેં કર્યુ નથી. હવે મારામાં કાઈ પ્રભાવ રહ્યો નથી. એજસ નથી. તે ચે મારામાંથી હજી અહુંકાર જતા નથી. રાજે રાજ ક્ષણે ક્ષણે મારું આયુષ્ય ક્ષીણ થતું જાય છે, છતાંય મારી પાપમુદ્ધિના નાશ થતા ની, મારી ઉંમર વધતી જ જાય છે, છતાં ય મારી વિષય વાસના હજી વિરામ પામતી નથી. શરીરનાં સુખ અને સૌન્દય માટે મ
