________________
જંગલની વાટે કુમાર તે ત્યાં પહોંચતા જ જમીન ઉપર હાથનું ઓશીકું કરીને સૂઈ ગયા.
વાહ રે કર્મરાજા! વાહ! શી તારી લીલા.
ક્યા રાજમહેલમાં સુવર્ણ પલંગમાં ને સુકોમલ શગ્યામાં સૂતા આ રાજકુંવરે ! ને ક્યાં આજ ભેંય પથારી કરી હાથનું ઓશીકું કરીને સૂતેલા કુંવરે ! ક્યાં એ રાજમહેલના વૈભવ ને ઠાઠમાઠ ! ને ક્યાં આ જંગલની ગરીબાઈને કછો ! ક્યાં એ રાજમહેલની સુખ સગવડે! ને કયાં આ ધૂળથી ખરડાયેલાં શરીરે ! ક્યાં એ સુગંધિત જલાશમાં સ્નાન ! ને તેલમર્દન ! ને ક્યાં આજે ગંધાતા ને પરસેવાથી લદબદ શરીરો ! તે ખરેખર આ કર્મની લીલા અપરંપાર છે. તેને કોઈ પાર પામી શકયું નથી. કર્મના પ્રતાપે જીવ એકવાર અપૂર્વ સુખ અને સાહ્યબીમાં મહાલે છે. તે એના જ પ્રતાપે એ જીવ આધિ ને વ્યાધિમાં સબડે છે! સાચે જ કહ્યું છે કે, સ્વાર્થને નાશ કરનાર પ્રગટ રચનાવાળી દેવની ગતિ વિચિત્ર છે.
નહિ તો આ રાજકુમારેને શી વાતની કમીના હતી? કઈ વસ્તુની તેઓને ઉણપ હતી. પણ માંગતાં દૂધ હાજર થતું હતું. તેમને પડ બેલ ઝીલવા અનેક દાસદાસીઓ ખડે પગે ઊભા રહેતા હતા. રહેવા માટે આલિશાન મહેલ હતે. ખાવા માટે પૌષ્ટિક ને સાત્વિક ભેજ્ય પદાર્થો હતા,
